Επιλογές Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014
Επιλογές Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014 :
Επιλέγω και Γράφω :
~** Το άγαλμα της Ελευθερίας ήταν δώρο των Γάλλων και το εμπνεύστηκαν από τον Κολοσσό της Ρόδου. Έχει την υπογραφή του Άϊφελ :
Πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν ότι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα της Αμερικής, το άγαλμα της Ελευθερίας, ήταν δώρο από τη Γαλλία για τα 100 χρόνια από τη διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Αμερικής στις 4 Ιουλίου 1776.
Το άγαλμα κατασκευάστηκε στο Παρίσι και χρηματοδοτήθηκε εξολοκλήρου από τον γαλλικό λαό. Όλοι οι Γάλλοι συνεισέφεραν πλούσιοι και φτωχοί, ακόμα και μαθητές σχολείων για να συγκεντρωθούν τα χρήματα.
Η παράδοση είχε προγραμματιστεί για το 1876, αλλά εξαιτίας διαφόρων προβλημάτων και κυρίως οικονομικών δυσκολιών παραδόθηκε δέκα χρόνια μετά.
Ενώ το σχέδιο του αγάλματος ήταν του Γάλλου γλύπτη Φρεντερίκ Ωγκύστ Μπαρτολντί, επικεφαλής μηχανικός ήταν ο Γουστάβος Άιφελ, καθώς ο Μπαρτολντί ζήτησε τη βοήθειά του.
Πρόκειται για τον γνωστό Άιφελ, ο οποίος έχτισε τον διάσημο πύργο στο Παρίσι δέκα χρόνια αργότερα.
Φημολογείται ότι το πρόσωπο του αγάλματος απεικονίζει τη μητέρα του Μπαρτολντί και ότι εμπνεύστηκε το άγαλμα από τον Κολοσσό της Ρόδου.
Το ελληνικό άγαλμα ήταν ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, είχε ύψος 30 μέτρων και ήταν τοποθετημένο στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου. Συμβόλιζε τον ήλιο και κρατούσε έναν πυρσό.
Το ύψος του αγάλματος της Ελευθερίας είναι 46 μέτρα, χωρίς τη βάση και συνολικά φτάνει τα 96 μέτρα. Στο υψωμένο δεξί της χέρι κρατά πυρσό και στο αριστερό μια πλάκα με την ημερομηνία 4 Ιουλίου 1776.
Συμβολίζει την ελευθερία και την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Τοποθετήθηκε στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης για να καλωσορίζει τους μετανάστες που έφταναν στην Αμερική.
Το νησάκι αυτό των μεταναστών λέγεται Ellis και βρίσκεται πολύ κοντά στο νησάκι liberty (ελευθερία).
Ίσως προσέξατε στη φωτογραφία τη χαρακτηριστική σιδηροκατασκευή στο εσωτερικό του αγάλματος που λειτούργησε κατασκευαστικά ως σκελετός. Μοιάζει πολύ με την αρχιτεκτονική του γνωστού Πύργου του Άιφελ στο Παρίσι.
Το κεφάλι και το χέρι του αγάλματος είχαν κατασκευαστεί πριν να αναλάβει ο Άιφελ . Το 1878 ο κόσμος είδε το κεφάλι για πρώτη φορά σε μια έκθεση στο Παρίσι. Παρακάτω είναι φωτογραφίες της κεφαλής από την έκθεση το 1878.
Το άγαλμα παραδόθηκε στον αμερικανικό λαό σε 350 κομμάτια πακεταρισμένο σε 214 κιβώτια και συναρμολογήθηκε εκεί σε 4 μήνες.
28η Οκτωβρίου … 1886 . Τα εγκαίνια
Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος το 1886 ήταν από τις πιο συναρπαστικές εκδηλώσεις του αιώνα. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μόνο δύο γυναίκες στο νησί, η γυναίκα του Μπαρτολντί και η κόρη του πρόεδρου της γαλλικής επιτροπής. Γεγονός οξύμωρο αφού το άγαλμα είχε τη μορφή γυναίκας. Οι αρχές εξήγησαν ότι δεν είχαν προσκληθεί γυναίκες για λόγους ασφάλειας, αλλά κάποιες σουφραζέτες, επαναστάτριες της εποχής, που δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να χάσουν το σόου, ναύλωσαν σκάφος και πλησίασαν όσο μπορούσαν. Το 1924 ανακηρύχτηκε εθνικό μνημείο.
Σήμερα στο Παρίσι υπάρχουν τρία πιστά αντίγραφα του γνωστού αγάλματος σε διάφορα σημεία της πόλης για να θυμίζουν στους Παριζιάνους το δώρο τους στην Αμερική, που έγινε το σήμα κατατεθέν των ΗΠΑ.
*** Πώς βγήκε η φράση: «σιγά τον πολυέλαιο»;
Το Φεβρουάριο του 1837, οι νιόπαντροι βασιλείς, Όθωνας και Αμαλία, έφτασαν στην Αθήνα, όπου έγιναν δεχτοί με λαμπρές τιμές.
Μπορεί η βασιλεία τους να είχε άσχημο τέλος, αλλά αρχικά ο κόσμος διακατεχόταν από θετικά συναισθήματα.
Τους καλωσόρισαν ακόμα και θρυλικοί αγωνιστές, που μερικά χρόνια αργότερα θα αγωνίζονταν εναντίον τους.
Χαρακτηριστικό ήταν ότι ο Μακρυγιάννης, που ηγήθηκε της Επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου, χάρισε στον Όθωνα ένα ζευγάρι τσαρούχια, για να ολοκληρώσει την παραδοσιακή ελληνική φορεσιά του.
Για να γιορτάσουν το γάμο τους, οι βασιλείς διοργάνωσαν μία χοροεσπερίδα και κάλεσαν όλη την αφρόκρεμα των Αθηνών.
Φυσικά δεν μπορούσε να λείπει ο γερός του Μοριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και το πρωτοπαλίκαρο του, ο Μήτρος Πλαπούτας.
Όχι μόνο παρευρέθηκαν στη γιορτή, αλλά πρωτοστάτησαν και στο χορό.
Ο αγέρωχος Πλαπούτας είχε τη φήμη του εξαιρετικού χορευτή και δεν έχανε ποτέ ευκαιρία να σύρει το χορό.
Είχε μάλιστα το συνήθειο να πετάει ψηλά τα τσαρούχια του, φιγούρα που πάντα προκαλούσε το θαυμασμό των θεατών.
Όταν λοιπόν ακούστηκε η μουσική για το τσάμικο, ο Πλαπούτας έτρεξε να μπει στον κύκλο, έτοιμος να αρχίσει τις φιγούρες.
Η αίθουσα φωτιζόταν από πολυελαίους και ο Κολοκοτρώνης, που γνώριζε τον ενθουσιασμό του φίλου του, έκρινε σκόπιμο να τον προειδοποιήσει:
«Το νου σου, Μήτσο, σιγά τον πολυέλαιο!»
Και όπως πολλές ρήσεις του Γέρου, έτσι έμεινε και αυτή στην καθημερινότητα αν και με το καιρό άλλαξε το νόημα.
*** Γιατί φοράμε βέρες;
Όλα δείχνουν, πως το έθιμο της βέρας ξεκίνησα από την Αρχαία Αίγυπτο, πριν από 4.800 χρόνια. Τότε χρησιμοποιούσαν καλάμια και αγριόχορτα, που φύτρωναν στις όχθες του Νείλου.
Ο κύκλος, που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, ήταν το σύμβολο της αιωνιότητας από την εποχή των Αρχαίων Αιγυπτίων.
Τα υλικά των πρώτων δαχτυλιδιών δεν ήταν πολύ ανθεκτικά. Σύντομα αντικαταστάθηκαν από δέρμα και οστά. Όσο πιο ακριβό
ήταν το υλικό, τόσο μεγαλύτερη η αγάπη που έδειχνε ο δωρητής στον παραλήπτη. Από τότε, το δαχτυλίδι έδειχνε πόσο «βαθιές τσέπες» είχε, αυτός που το πρόσφερε.
Το δαχτυλίδι της ιδιοκτησίας
Το έθιμο υιοθέτησαν και οι Ρωμαίοι, αλλά με τον δικό τους τρόπο. Στους γάμους των Ρωμαίων, το δαχτυλίδι δε συμβόλιζε την αγάπη του συζύγου προς τη γυναίκα του, αλλά ότι εκείνη ήταν πλέον ιδιοκτησία του. Οι ρωμαϊκές βέρες ήταν φτιαγμένες από σίδερο και τις αποκαλούσαν «Annulus Pronubus».
Στην Πομπηία έχουν βρεθεί τέτοια δαχτυλίδια, που έχουν και επιγραφές. Οι πιο συνηθισμένες ήταν οι: «Ama me», δηλάδή αγάπα με, «Amo te», σε αγαπώ ή «Bona vitam», δηλαδή καλή ζωή.
Στη χριστιανική παράδοση, οι βέρες εμφανίζονται γύρω στα 860 μ.Χ, αλλά δεν είχαν καμία σχέση με το απλό, χρυσό δαχτυλίδι που ξέρουμε σήμερα. Ήταν διακοσμημένα με ανάγλυφα περιστέρια, πιασμένα χέρια, λύρες και διάφορα άλλα σύμβολα της αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης.
Η εκκλησία αποκάλεσε αυτά τα δαχτυλίδια «παγανιστικά» και ζήτησε να απλοποιηθούν. Μέχρι τον 13ο αιώνα, οι βέρες είχαν μορφή παρόμοια με τη σημερινή. Η εκκλησία θεωρούσε ότι η νέα λιτότητα της βέρας αναδείκνυε τον πνευματικό δεσμό του ανδρόγυνου, καλύτερα από τα φανταχτερά, παγανιστικά σύμβολα.
Βέρα στο δεξί
Οι Ρωμαίοι τις φορούσαν στο τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού, επειδή πίστευαν ότι από εκεί περνάει φλέβα, που πάει κατευθείαν στην καρδιά. Είχαν, μάλιστα, δώσει στη φλέβα αυτή το όνομα «Vena Amoris», δηλαδή φλέβα της αγάπης.
Με την έλευση του χριστιανισμού, επικράτησε το δεξί χέρι. Το τέταρτο δάχτυλο παρέμεινε. Τα τρία πρώτα δάχτυλα ήταν αφιερωμένα στην Αγία Τριάδα, και το τέταρτο στον σύζυγο.
*** Λύκιοι. Ο μυστηριώδης αρχαίος λαός της Μικρασίας, που έφτιαχνε λαξευτούς τάφους και πίστευε στη ζωή μετά το θάνατο
Οι Λύκιοι παραμένουν ένας από τους πιο αινιγματικούς λαούς της αρχαιότητας, επειδή δεν υπάρχουν πολλά διασωθέντα γραπτά μνημεία του πολιτισμού τους.
Από τα λίγα όμως που υπάρχουν συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερο πολιτισμό.
Υπάρχουν πάνω από 20 περιοχές με τάφους ξεχωριστής αρχιτεκτονικής λαξευμένους σε βράχους.
Η Λυκία βρισκόταν στα νότια της σημερινής Μικράς Ασίας, περίπου στην επαρχία της Αττάλειας. Ονομάστηκαν Λύκιοι από τον θεό τους τον Λύκιο Απόλλωνα.
Η λέξη λύκιος προέρχεται από το λήμμα λύκη που σημαίνει φως. Άρα λύκιος είναι αυτός που φέρνει το φως, που αφυπνίζει.
Ο πολιτισμός των Λυκίων καταγράφεται από τους αρχαίους Αιγύπτιους και τους Χετταίους (αρχαίος ιστορικός λαός).
Τον 6ο αιώνα απορροφήθηκαν από τον οίκο των Αχαιμενιδών που υπήρξε η σπουδαιότερη Περσική Δυναστεία.
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα στοιχεία του πολιτισμού τους είναι οι λαξευτοί τάφοι και χρονολογούνται τον 5ο αιώνα π.Χ.
Αυτοί οι τάφοι λαξεύτηκαν πάνω σε έναν βράχο και αποτελούν ένα καταπληκτικό θέαμα. Λέγεται ότι οι Λύκιοι πίστευαν σε ένα φτερωτό πλάσμα που θα τους μετέφερε στη μετά θάνατον ζωή γι” αυτό και έφτιαχναν τους τάφους τους ψηλά σε βράχους.
Ένα ακόμα ιδιαίτερο στοιχείο είναι η αρχιτεκτονική και η διακόσμησή τους.
Συνήθως είναι διώροφοι ή και τριώροφοι με τριγωνική στέγη και η πρόσοψή τους θυμίζει τα σπίτια των Λυκίων.
Πολλοί έχουν ανάγλυφη διακόσμηση ενώ στο εσωτερικό τους έχουν μεγάλων διαστάσεων σαρκοφάγους με παραστάσεις από την καθημερινή ζωή.
Συνήθως ήταν οικογενειακοί τάφοι ώστε οι δεσμοί αίματος να διατηρούνται και μετά θάνατον. Παρόμοιοι τάφοι βρίσκονται και σε άλλα μέρη της Μεσογείου, όπως στην Πέτρα της Ιορδανίας και την Κυρηναική της Λιβύης.
Μοναδικό χαρακτηριστικό είναι και οι σαρκοφάγοι.
Ενώ δηλαδή οι σαρκοφάγοι είναι συνηθισμένοι στην αρχαιότητα, στους τάφους των Λυκίων το μέγεθος τους είναι μοναδικό.
Αποτελούνται από τρία μέρη: τη βάση, τον θάλαμο και την οροφή.
Οι σαρκοφάγοι που έχουν διασωθεί σήμερα και διατηρούνται σχεδόν ανέπαφοι ανήκουν στη Ρωμαϊκή εποχή, είναι μικρότεροι σε μέγεθος και λιγότερο στολισμένοι με παραστάσεις.
Σε πολλές περιπτώσεις οι νεκροί θάβονται με τους δούλους τους που τοποθετούνται κάτω από τον κύριο θάλαμο. Πολλοί σαρκοφάγοι βρέθηκαν και εκτός τάφων ώστε να βλέπουν άμεσα τον ουρανό.
Η πιο ασυνήθιστη μορφή τάφων είναι η επιτύμβια στήλη.
Πρόκειται για την αρχαιότερη μορφή τάφων που χρησιμοποιήθηκε για σημαντικούς δυνάστες και βρίσκονται στην Δυτική Λυκία.
Οι τάφοι αυτοί αποτελούνται από έναν μονόλιθο που στενεύει προς την κορυφή και χτίστηκαν πάνω σε μια μικρή βάση. Έχουν δυο θαλάμους τον έναν πάνω στον άλλον.
Ο άνω θάλαμος είναι ο τάφος.
Το κάτω μέρος ειναι διακοσμημένο με ανάγλυφες παραστάσεις.
Η πιο γνωστή επιτύμβια στήλη είναι ο τάφος του Harpy στην πόλη Ξάνθος, πρωτεύουσα της Λυκίας. Οι ανάγλυφες παραστάσεις σε αυτόν τον τάφο είναι γύψινα εκμαγεία, ενώ οι πρωτότυπες βρίσκονται στο βρετανικό μουσείο.
Οι Λύκιοι δεν υπάρχουν σήμερα, όμως οι τάφοι τους μας αποκαλύπτουν πολλά για τον πολιτισμό τους. Οι ανάγλυφες παραστάσεις με θέμα την καθημερινότητα, η φροντίδα των νεκρών αλλά και η μοναδική αρχιτεκτονική και κατασκευαστική ικανότητά τους , ρίχνουν φως στο μοναδικό πολιτισμό των Λυκίων.
Πηγές: Lendering, J., 2010. Lycian Tombs. [Online]
Miss Cellania, 2013. The Ancient Rock-Cut Tombs of Myra’s Lycian Necropolis. [Online]
*** Τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας και η σύγκρουση των προσφύγων με τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού
Το Σεπτέμβριο του 1922 το μέτωπο της Μικράς Ασίας κατέρρευσε.
Από τις 13 έως τις 17 του μήνα η Σμύρνη ήταν παραδομένη στις φλόγες.
Τότε ξεκίνησε ο ξεριζωμός εκατοντάδων προσφύγων που εγκατέλειπαν πανικόβλητοι τα σπίτια τους για να γλιτώσουν από τη μανία των Τούρκων.
Όσοι πρόσφυγες τα κατάφεραν, στοιβάχτηκαν σε πλοία με προορισμό τη μητέρα Ελλάδα.
Έως το 1924, έφτασαν στη χώρα 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.
Σε ποια Ελλάδα ήρθαν οι πρόσφυγες Η άφιξη των προσφύγων βρήκε απροετοίμαστο το πάμφτωχο ελληνικό κράτος, που ανέλαβε μια από τις δυσκολότερες αποστολές.
Την αποκατάσταση των ξεριζωμένων και τη διατήρηση της κοινωνικής ομαλότητας.
Οι βαλκανικοί πόλεμοι και στη συνέχεια ο Α’ Παγκόσμιος πόλεμος, είχαν λυγίσει οικονομικά, κοινωνικά και ψυχικά την ελληνική κοινωνία.
Ο αριθμός των προσφύγων ήταν πολύ μεγάλος και οι υποδομές σχεδόν ανύπαρκτες.
Δεν είχαν σπίτια, περίθαλψη, επαγγελματική αποκατάσταση και η αγροτική παραγωγή δεν έφθανε για όλους.
Ο πληθυσμός που υπήρχε και οι χιλιάδες που ήρθαν, έπρεπε να μοιραστούν τη φτώχεια.
Η σύγκρουση γηγενών και προσφύγων ήταν αναπόφευκτη.
Η πρόχειρη στέγαση των προσφύγων στις παραγκουπόλεις Αρχικά στήθηκαν παραγκουπόλεις και πρόχειροι καταυλισμοί σε διάφορα σημεία της Αθήνας.
Πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν εκτάκτως και σε δημόσια κτίρια, όπως σχολεία, εκκλησίες, αποθήκες.
Η ζωή στους προσφυγικούς οικισμούς ήταν πολύ δύσκολη.
Στους περισσότερους δεν υπήρχε πόσιμο νερό και οι κάτοικοι ήταν εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες με αποτέλεσμα τις συχνές αρρώστιες.
Οι ασθένειες μεταδίδονταν γρήγορα και θέριζαν.
Σε πολλούς οικισμούς, μακριά από την πόλη, έκαναν επιθέσεις και άγρια ζώα που τραυμάτιζαν ή και σκότωναν τους πρόσφυγες!
Σύμφωνα με τα τότε στοιχεία, τον πρώτο χρόνο πέθανε στην Ελλάδα το 20% των προσφύγων.
Η ανάγκη για οργανωμένη στέγαση των Μικρασιατών ήταν επιτακτική.
Η ανέγερση των προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας
Παρόλο που η αποκατάσταση των προσφύγων ήταν μείζον ζήτημα για το ελληνικό κράτος, οι προσπάθειες για οργανωμένη στέγαση, άργησαν να ξεκινήσουν.
Το 1933, δηλαδή 11 ολόκληρα χρόνια μετά την έλευση τους στην Ελλάδα, άρχισε η ανέγερση των προσφυγικών πολυκατοικιών στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Ο οικισμός, αποτελείται από οχτώ πολυκατοικίες τοποθετημένες η μία δίπλα στην άλλη, παράλληλα με τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Συνολικά διαθέτει 228 διαμερίσματα των περίπου 50 τετραγωνικών μέτρων το καθένα.
Το συγκρότημα χτίστηκε από τους αρχιτέκτονες Κιμ. Λάσκαρη, Δ. Κυριακό, Β.Τσαγρή και παραδόθηκαν το 1936.
Μέσα στα μικρά διαμερίσματα οι πρόσφυγες κατάφεραν να στήσουν τη ζωή τους από την αρχή.
Η σύγκρουση των προσφύγων με τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού
Στην περιοχή που χτίστηκαν οι πολυκατοικίες ζούσαν ήδη πρόσφυγες, σε μια αυτοσχέδια παραγκούπολη.
Οι μικρασιάτες ήρθαν αντιμέτωποι με τους πιστούς φιλάθλους μια καινούριας ομάδας, που αν και ήταν μόλις 15 ετών, είχε φανατικούς οπαδούς στην περιοχή. Ήταν ο Παναθηναϊκός.
Ήταν το 1923 και μήλο της έριδος ήταν η έκταση δίπλα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Ένα χρόνο πριν ο δήμος είχε παραχωρήσει την έκταση στην ομάδα για την κατασκευή του γηπέδου.
Το 1923 και ενώ η ανέγερση του γηπέδου ήταν σε εξέλιξη, εκδόθηκε προεδρικό διάταγμα μέσω του οποίου ο χώρος απαλλοτριώθηκε υπέρ του Εργατικού Συνεταιρισμού, για την ανέγερση εργατικών κατοικιών.
Ο Παναθηναϊκός, έμενε άστεγος, παρά το γεγονός ότι ήδη είχε ξοδέψει 150 χιλιάδες δραχμές, για να κάνει τον βοσκότοπο γήπεδο.
Οι φίλοι της ομάδας έγιναν έξαλλοι. Καθημερινά συγκρούονταν με τους πρόσφυγες, για την κυριότητα του χώρου.
Καμιά πλευρά δεν έκανε πίσω. Από τη μια, οι ταλαιπωρημένοι Μικρασιάτες, που είχαν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους και από την άλλη οι οπαδοί του σωματείου.
Ο δήμος Αθηναίων, αν και με σημαντική καθυστέρηση, παρενέβη για να δώσει λύση στο θέμα. Παραχώρησε το γήπεδο στον Παναθηναϊκό και έδωσε τη δυνατότητα στους πρόσφυγες, να στήσουν τις παράγκες τους στο απέναντι χωράφι, εκεί που χτίστηκαν αργότερα οι πολυκατοικίες.
Χαρακτηριστική είναι η αεροφωτογραφία της εποχής που δείχνει τις προσφυγικές πολυκατοικίες αμέσως μετά την ανέγερσή τους το 1936.
Η λεωφόρος Αλεξάνδρας, τις χωρίζει από το γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Τα προσφυγικά της Αλεξάνδρας δέχτηκαν πυρά στα Δεκεμβριανά
Οι προσφυγικές πολυκατοικίες της λεωφόρου Αλεξάνδρας φέρουν μέχρι σήμερα τα σημάδια από τα πυρά που δέχτηκαν κατά τα Δεκεμβριανά.
Ήταν η περίοδος που οι δυνάμεις της αριστεράς συγκρούονταν σφοδρά με τις Βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις στην Αθήνα.
Πολλοί αριστεροί μαχητές είχαν βρει καταφύγιο στα προσφυγικά, όπου υπήρχαν φιλικοί θύλακες και έτσι οι πολυκατοικίες υπέστησαν πολλές ζημιές από τις οβίδες των Βρετανών, που χτυπούσαν από το Λυκαβηττό.
Η σημερινή κατάσταση των προσφυγικών της λεωφόρου Αλεξάνδρας
Με τα χρόνια, τα κτίρια που στέγασαν εκατοντάδες οικογένειες προσφύγων εγκαταλείφθηκαν.
Οι Μικρασιάτες είχαν ενταχθεί πια στην ελληνική κοινωνία και είχαν αρχίσει να ευημερούν, οπότε αρκετοί μετακόμισαν σε πιο άνετα διαμερίσματα.
Σήμερα τα 137 από τα 228 διαμερίσματα ανήκουν στο δημόσιο και είναι εγκαταλελειμμένα.
Σε αρκετά ζουν μετανάστες, τοξικομανείς αλλά και μέλη του «αντιεξουσιαστικού» χώρου. Οι απόγονοι των προσφύγων είναι 51 οικογένειες.
Το 2009 το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο χαρακτήρισε το συγκρότημα «μνημείο», αναφέροντας πως «τα κτίρια έχουν ιδιαίτερη κοινωνική και ιστορική σημασία».
Παρόλο που η σημερινή εικόνα των κτιρίων είναι αυτή της κατάρρευσης, οι πολυκατοικίες αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά κέντρα του 20ου αιώνα στην Ελλάδα.
Οι πολυκατοικίες της λεωφόρου Αλεξάνδρας, που συμπυκνώνουν τη μικρασιατική καταστροφή και τον εμφύλιο του Δεκεμβρίου ΄44, μεταβιβάστηκαν στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου με σκοπό να πουληθούν άμεσα και τα χρήματα να διατεθούν για αποπληρωμή χρεών.
Η ιστορία του «ξεπουλήματος»
Το θέμα της αξιοποίησης των προσφυγικών ακινήτων είχε ξεκινήσει από την εποχή της χούντας, όταν εκδόθηκε υπουργική απόφαση με την οποία επιβαλλόταν η απομάκρυνση των προσφύγων και η κατεδάφισή των
πολυκατοικιών.
Σκοπός των συνταγματαρχών ήταν να χτιστεί στο χώρο Δικαστικό Μέγαρο, αλλά η απόφαση δεν υλοποιήθηκε.
Ο πρόεδρος των ιδιοκτητών Δημήτρης Ευταξιόπουλος δήλωσε: «Αν πωληθεί σε κάποιον που θα σεβαστεί το χαρακτήρα του συγκροτήματος, θα σταθούμε στο πλευρό του και θα βοηθήσουμε στην συντήρηση των κτιρίων. Αν τολμήσουν να το αποχαρακτηρίσουν, θα μας βρουν μπροστά τους».
''
*** H σύγκρουση των φιλάθλων του Παναθηναϊκού με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες
Το 1922, ο δήμος Αθηναίων παραχώρησε στο Παναθηναϊκό, την έκταση που βρίσκεται σήμερα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας. Αμέσως, άρχισε η κατασκευή του νέου γηπέδου. Την επόμενη χρονιά, με τη γνωστή ελληνική ασυνεννοησία, εκδόθηκε βασιλικό διάταγμα, μέσω του οποίου ο χώρος απαλλοτριώθηκε υπέρ του Εργατικού Συνεταιρισμού, για την ανέγερση εργατικών κατοικιών. Οι πρόσφυγες της Μικρασιατικής καταστροφής είχαν πλημμυρίσει την πόλη και υπήρχε άμεση ανάγκη αποκατάστασής τους. Από την άλλη, υπήρχε μια ομάδα με μικρή ιστορία, που δεν είχε συμπληρώσει ούτε 15 χρόνια δράσης.
Ο Παναθηναϊκός όμως, έμενε άστεγος, παρά το γεγονός ότι ήδη είχε ξοδέψει 150 χιλιάδες δραχμές, για να κάνει τον βοσκότοπο γήπεδο. Οι φίλοι της ομάδας έγιναν έξαλλοι. Καθημερινά συγκρούονταν με τους πρόσφυγες, για την κυριότητα του χώρου.
Καμιά πλευρά δεν έκανε πίσω. Από τη μια, οι ταλαιπωρημένοι Μικρασιάτες, που είχαν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους και από την άλλη οι οπαδοί του σωματείου.
Ο δήμος Αθηναίων, αν και με σημαντική καθυστέρηση, παρενέβη για να δώσει λύση στο θέμα. Παραχώρησε το γήπεδο στον Παναθηναϊκό και έδωσε τη δυνατότητα στους πρόσφυγες, να στήσουν τις παράγκες τους στο απέναντι χωράφι, όπου σήμερα βρίσκονται τα πασίγνωστα Κουντουριώτικα της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Φυσικά, η σύγκρουση δείχνει και το άσχημο κλίμα της εποχής, που δημιουργήθηκε εξαιτίας της κρατικής ανικανότητας, να αντιμετωπισθεί το λεγόμενο προσφυγικό ζήτημα. Με την άφιξη χιλιάδων Μικρασιατών, για τους οποίους δεν υπήρξε καμία μέριμνα και πρόνοια, η ποιότητα ζωής υποβαθμίστηκε κι άλλο, ενώ έπεσαν ραγδαία τα μεροκάματα των Αθηναίων, εξαιτίας της υπερπροσφοράς και της εκμετάλλευσης των προσφύγων.
Έτσι, δημιουργήθηκαν κοινωνικές συγκρούσεις και εντάσεις, ακόμη και για ασήμαντες αφορμές.
Το χρονικό της λεωφόρου
Το πρώτο γήπεδο που αγωνίστηκε η ομάδα του Παναθηναϊκού, το 1908, ήταν στο οικόπεδο Καραπάνου, στην οδό Πατησίων, εκεί που βρίσκεται σήμερα η ΑΣΟΕΕ. Με χρήματα του ιδρυτή Γεωργίου Καλαφάτη και του παράγοντα Μαρίνου Μαρινάκη, η ομάδα ενοικίασε το χωράφι, το οποίο μετατράπηκε σε αγωνιστικό χώρο. Οι δύο μεγαλοπαράγοντες, όμως, τσακώθηκαν και ο Μαρινάκης αποχώρησε. Ο σύλλογος διασπάστηκε και η έδρα της ομάδας μεταφέρθηκε κοντά στην πλατεία Αμερικής, στη γωνία των οδών Σιμοπούλου και Σπάρτης. Μετά από ένα μικρό διάστημα, ο νεοϊδρυθείς Παναθηναϊκός, ξαναγύρισε στο γήπεδο Καράπανου.
*** Η μαμά-τίγρης και τα μωρά της σε απολαυστικές φωτογραφίες
*** Σημαντικά ευρήματα στο Γυμνάσιο της Αρχαίας Ολυμπίας
*** BINTEOΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ...ΒΙΝΤΕΟΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ:
http://www.youtube.com/stamos01 , 3505 video.- http://www.youtube.com/stamatios01 , = 1952 video .- http://www.youtube.com/vlasiskal , = 1963 video.- Σύνολον 7420 βίντεο .-
http://facebook.com/home.php?=home?#!/?ref=home , 2579 .- https://www.facebook.com/stamatios.skoulikas ,
https://www.facebook.com/profile.php?id=1037492258 , 270 https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas ,
*** https://www.facebook.com/ArfaraKalamatasMessinias , =ARFARA MESSINIAS 598.–
~ https://www.facebook.com/SYLLOGOS.ARFARON.AG.THEODOROI , «ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ «ΑΡΦΑΡΩΝ.- 196 .-
~** http://www.twitter.com/stamos01/
*** ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΑΪΟΥ 2014
:
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/05/01-2014.html , Πρωτομαγιά 01 Μαΐου 2014 Άρωμα όμορφης Ελλάδας , .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/05/28-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 28 Μαΐου 2014 .-
*** ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
2014 :
~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/06/01-2014.html
, Άρωμα Κυριακάτικης ενημέρωσης 01 Ιούνιος 2014,.-
~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/06/16-2014.html , ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014 ~ http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/06/16-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 16 Ιουνίου 2014 .-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/06/28-2014.html , ΜΟΥΝΤΙΑΛ - Η Ιστορία Κυπέλλου Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου Σάββατο 28 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/06/29-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 29 Ιουνίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/06/30-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσής Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014 .-
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
ΙΟΥΛΙΟΥ 2014 :
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/07/01-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 01 Ιουλίου
2014 .-
~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/07/01-2014.html , Άρωμα Ενημέρωσης Τρίτη 01 Ιουλίου 2014 .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/02-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 02 Ιουλίου 2014 .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/02-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 02 Ιουλίου 2014.-
~ http://stamos-dynami.blogspot.gr/2014/07/03-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 03 Ιουλίου 2014 .-
~ http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2014/07/04-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Παρασκευή 04 Ιουλίου 2014 .-
~ . http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2014/07/05-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 05 Ιουλίου 2014 .-
~** http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2014/07/05-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Σάββατο 05 Ιουλίου 2014 .-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/07/06-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 06 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/06-2014.html , Επιλογές Κυριακή 06 Ιουλίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/07/10-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης 10 Ιουλίου 2014 .-
~ http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/07/78-9-2014.html , Τριήμερη εκδρομή στα Τσουμέρκα 7.8.και 9 Ιουλίου 2014 , Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014 .-
~ http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2014/07/10-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014 .-
~ http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2014/07/11-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/07/11-2014.html ., Άρωμα Ελλάδας από τριήμερη εκδρομή στα ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/07/12-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 12 Ιουλίου 2014.-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/07/13.html ΚΤΗΜΑ ΤΑΤΟΪΟΥ Κυριακή 13 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/07/13-20124.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 13 Ιουλίου 20124 .-
~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/07/14-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014 .-
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/07/15.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 15 Ιουλίου 2014 , .- ~
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014 : http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/16-2014.html ,
~ Επιλογές Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014 : http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2014/07/16-2014.html ,
~
Επιλέγω και Γράφω :
~** Το άγαλμα της Ελευθερίας ήταν δώρο των Γάλλων και το εμπνεύστηκαν από τον Κολοσσό της Ρόδου. Έχει την υπογραφή του Άϊφελ :
Πολλοί ίσως δεν γνωρίζουν ότι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σύμβολα της Αμερικής, το άγαλμα της Ελευθερίας, ήταν δώρο από τη Γαλλία για τα 100 χρόνια από τη διακήρυξη της Ανεξαρτησίας της Αμερικής στις 4 Ιουλίου 1776.
Το άγαλμα κατασκευάστηκε στο Παρίσι και χρηματοδοτήθηκε εξολοκλήρου από τον γαλλικό λαό. Όλοι οι Γάλλοι συνεισέφεραν πλούσιοι και φτωχοί, ακόμα και μαθητές σχολείων για να συγκεντρωθούν τα χρήματα.
Το άγαλμα της Ελυθερίας υπό κατασκευή στη Γαλλία, 1877-1885.
Ενώ το σχέδιο του αγάλματος ήταν του Γάλλου γλύπτη Φρεντερίκ Ωγκύστ Μπαρτολντί, επικεφαλής μηχανικός ήταν ο Γουστάβος Άιφελ, καθώς ο Μπαρτολντί ζήτησε τη βοήθειά του.
Πρόκειται για τον γνωστό Άιφελ, ο οποίος έχτισε τον διάσημο πύργο στο Παρίσι δέκα χρόνια αργότερα.
Φημολογείται ότι το πρόσωπο του αγάλματος απεικονίζει τη μητέρα του Μπαρτολντί και ότι εμπνεύστηκε το άγαλμα από τον Κολοσσό της Ρόδου.
Το ελληνικό άγαλμα ήταν ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, είχε ύψος 30 μέτρων και ήταν τοποθετημένο στην είσοδο του λιμανιού της Ρόδου. Συμβόλιζε τον ήλιο και κρατούσε έναν πυρσό.
Το ύψος του αγάλματος της Ελευθερίας είναι 46 μέτρα, χωρίς τη βάση και συνολικά φτάνει τα 96 μέτρα. Στο υψωμένο δεξί της χέρι κρατά πυρσό και στο αριστερό μια πλάκα με την ημερομηνία 4 Ιουλίου 1776.
Συμβολίζει την ελευθερία και την ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή. Τοποθετήθηκε στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης για να καλωσορίζει τους μετανάστες που έφταναν στην Αμερική.
Το νησάκι αυτό των μεταναστών λέγεται Ellis και βρίσκεται πολύ κοντά στο νησάκι liberty (ελευθερία).
Το εσωτερικό του αγάλματος κρύβει έναν σκελετό παρόμοιο με αυτόν του πύργου του Άιφελ.
Το κεφάλι και το χέρι του αγάλματος είχαν κατασκευαστεί πριν να αναλάβει ο Άιφελ . Το 1878 ο κόσμος είδε το κεφάλι για πρώτη φορά σε μια έκθεση στο Παρίσι. Παρακάτω είναι φωτογραφίες της κεφαλής από την έκθεση το 1878.
Η κεφαλή του αγάλματος εκτίθεται στο Παρίσι πριν από την ολοκλήρωση του έργου
Το άγαλμα ολοκληρώθηκε το 1884 και παρέμεινε στο Παρίσι μέχρι να κατασκευαστεί το βάθρο οπότε και ήταν πλέον έτοιμο για το μεγάλο ταξίδι προς τις ΗΠΑ.
Τα αποκαλυπτήρια του αγάλματος το 1886 ήταν από τις πιο συναρπαστικές εκδηλώσεις του αιώνα. Στην εκδήλωση παρευρέθηκαν μόνο δύο γυναίκες στο νησί, η γυναίκα του Μπαρτολντί και η κόρη του πρόεδρου της γαλλικής επιτροπής. Γεγονός οξύμωρο αφού το άγαλμα είχε τη μορφή γυναίκας. Οι αρχές εξήγησαν ότι δεν είχαν προσκληθεί γυναίκες για λόγους ασφάλειας, αλλά κάποιες σουφραζέτες, επαναστάτριες της εποχής, που δεν ήθελαν σε καμία περίπτωση να χάσουν το σόου, ναύλωσαν σκάφος και πλησίασαν όσο μπορούσαν. Το 1924 ανακηρύχτηκε εθνικό μνημείο.
Σήμερα στο Παρίσι υπάρχουν τρία πιστά αντίγραφα του γνωστού αγάλματος σε διάφορα σημεία της πόλης για να θυμίζουν στους Παριζιάνους το δώρο τους στην Αμερική, που έγινε το σήμα κατατεθέν των ΗΠΑ.
*** Πώς βγήκε η φράση: «σιγά τον πολυέλαιο»;
Το Φεβρουάριο του 1837, οι νιόπαντροι βασιλείς, Όθωνας και Αμαλία, έφτασαν στην Αθήνα, όπου έγιναν δεχτοί με λαμπρές τιμές.
Μπορεί η βασιλεία τους να είχε άσχημο τέλος, αλλά αρχικά ο κόσμος διακατεχόταν από θετικά συναισθήματα.
Τους καλωσόρισαν ακόμα και θρυλικοί αγωνιστές, που μερικά χρόνια αργότερα θα αγωνίζονταν εναντίον τους.
Χαρακτηριστικό ήταν ότι ο Μακρυγιάννης, που ηγήθηκε της Επανάστασης της 3ης Σεπτεμβρίου, χάρισε στον Όθωνα ένα ζευγάρι τσαρούχια, για να ολοκληρώσει την παραδοσιακή ελληνική φορεσιά του.
Όθωνας και Αμαλία
Φυσικά δεν μπορούσε να λείπει ο γερός του Μοριά, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και το πρωτοπαλίκαρο του, ο Μήτρος Πλαπούτας.
Όχι μόνο παρευρέθηκαν στη γιορτή, αλλά πρωτοστάτησαν και στο χορό.
Ο αγέρωχος Πλαπούτας είχε τη φήμη του εξαιρετικού χορευτή και δεν έχανε ποτέ ευκαιρία να σύρει το χορό.
Είχε μάλιστα το συνήθειο να πετάει ψηλά τα τσαρούχια του, φιγούρα που πάντα προκαλούσε το θαυμασμό των θεατών.
Όταν λοιπόν ακούστηκε η μουσική για το τσάμικο, ο Πλαπούτας έτρεξε να μπει στον κύκλο, έτοιμος να αρχίσει τις φιγούρες.
Μήτρος Πλαπούτας και Θεόδωρος Κολοκοτρώνης
«Το νου σου, Μήτσο, σιγά τον πολυέλαιο!»
Και όπως πολλές ρήσεις του Γέρου, έτσι έμεινε και αυτή στην καθημερινότητα αν και με το καιρό άλλαξε το νόημα.
Ιδού και ο περίφημος πολυέλαιος που έσπευσε να προστατεύσει ο Κολοκοτρώνης από τον Πλαπούτα
*** Γιατί φοράμε βέρες;
Όλα δείχνουν, πως το έθιμο της βέρας ξεκίνησα από την Αρχαία Αίγυπτο, πριν από 4.800 χρόνια. Τότε χρησιμοποιούσαν καλάμια και αγριόχορτα, που φύτρωναν στις όχθες του Νείλου.
Ο κύκλος, που δεν έχει ούτε αρχή ούτε τέλος, ήταν το σύμβολο της αιωνιότητας από την εποχή των Αρχαίων Αιγυπτίων.
Τα υλικά των πρώτων δαχτυλιδιών δεν ήταν πολύ ανθεκτικά. Σύντομα αντικαταστάθηκαν από δέρμα και οστά. Όσο πιο ακριβό
ήταν το υλικό, τόσο μεγαλύτερη η αγάπη που έδειχνε ο δωρητής στον παραλήπτη. Από τότε, το δαχτυλίδι έδειχνε πόσο «βαθιές τσέπες» είχε, αυτός που το πρόσφερε.Το δαχτυλίδι της ιδιοκτησίας
Το έθιμο υιοθέτησαν και οι Ρωμαίοι, αλλά με τον δικό τους τρόπο. Στους γάμους των Ρωμαίων, το δαχτυλίδι δε συμβόλιζε την αγάπη του συζύγου προς τη γυναίκα του, αλλά ότι εκείνη ήταν πλέον ιδιοκτησία του. Οι ρωμαϊκές βέρες ήταν φτιαγμένες από σίδερο και τις αποκαλούσαν «Annulus Pronubus».
Στην Πομπηία έχουν βρεθεί τέτοια δαχτυλίδια, που έχουν και επιγραφές. Οι πιο συνηθισμένες ήταν οι: «Ama me», δηλάδή αγάπα με, «Amo te», σε αγαπώ ή «Bona vitam», δηλαδή καλή ζωή.
Στη χριστιανική παράδοση, οι βέρες εμφανίζονται γύρω στα 860 μ.Χ, αλλά δεν είχαν καμία σχέση με το απλό, χρυσό δαχτυλίδι που ξέρουμε σήμερα. Ήταν διακοσμημένα με ανάγλυφα περιστέρια, πιασμένα χέρια, λύρες και διάφορα άλλα σύμβολα της αιώνιας αγάπης και αφοσίωσης.Η εκκλησία αποκάλεσε αυτά τα δαχτυλίδια «παγανιστικά» και ζήτησε να απλοποιηθούν. Μέχρι τον 13ο αιώνα, οι βέρες είχαν μορφή παρόμοια με τη σημερινή. Η εκκλησία θεωρούσε ότι η νέα λιτότητα της βέρας αναδείκνυε τον πνευματικό δεσμό του ανδρόγυνου, καλύτερα από τα φανταχτερά, παγανιστικά σύμβολα.
Βέρα στο δεξί
Οι Ρωμαίοι τις φορούσαν στο τέταρτο δάχτυλο του αριστερού χεριού, επειδή πίστευαν ότι από εκεί περνάει φλέβα, που πάει κατευθείαν στην καρδιά. Είχαν, μάλιστα, δώσει στη φλέβα αυτή το όνομα «Vena Amoris», δηλαδή φλέβα της αγάπης.
Με την έλευση του χριστιανισμού, επικράτησε το δεξί χέρι. Το τέταρτο δάχτυλο παρέμεινε. Τα τρία πρώτα δάχτυλα ήταν αφιερωμένα στην Αγία Τριάδα, και το τέταρτο στον σύζυγο.
*** Λύκιοι. Ο μυστηριώδης αρχαίος λαός της Μικρασίας, που έφτιαχνε λαξευτούς τάφους και πίστευε στη ζωή μετά το θάνατο
Οι Λύκιοι παραμένουν ένας από τους πιο αινιγματικούς λαούς της αρχαιότητας, επειδή δεν υπάρχουν πολλά διασωθέντα γραπτά μνημεία του πολιτισμού τους.
Από τα λίγα όμως που υπάρχουν συμπεραίνουμε ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερο πολιτισμό.
Υπάρχουν πάνω από 20 περιοχές με τάφους ξεχωριστής αρχιτεκτονικής λαξευμένους σε βράχους.
Η Λυκία βρισκόταν στα νότια της σημερινής Μικράς Ασίας, περίπου στην επαρχία της Αττάλειας. Ονομάστηκαν Λύκιοι από τον θεό τους τον Λύκιο Απόλλωνα.
Η λέξη λύκιος προέρχεται από το λήμμα λύκη που σημαίνει φως. Άρα λύκιος είναι αυτός που φέρνει το φως, που αφυπνίζει.
Ο πολιτισμός των Λυκίων καταγράφεται από τους αρχαίους Αιγύπτιους και τους Χετταίους (αρχαίος ιστορικός λαός).
Τον 6ο αιώνα απορροφήθηκαν από τον οίκο των Αχαιμενιδών που υπήρξε η σπουδαιότερη Περσική Δυναστεία.
Τάφοι στα Μύρα
Αυτοί οι τάφοι λαξεύτηκαν πάνω σε έναν βράχο και αποτελούν ένα καταπληκτικό θέαμα. Λέγεται ότι οι Λύκιοι πίστευαν σε ένα φτερωτό πλάσμα που θα τους μετέφερε στη μετά θάνατον ζωή γι” αυτό και έφτιαχναν τους τάφους τους ψηλά σε βράχους.
Ένα ακόμα ιδιαίτερο στοιχείο είναι η αρχιτεκτονική και η διακόσμησή τους.
Συνήθως είναι διώροφοι ή και τριώροφοι με τριγωνική στέγη και η πρόσοψή τους θυμίζει τα σπίτια των Λυκίων.
Πολλοί έχουν ανάγλυφη διακόσμηση ενώ στο εσωτερικό τους έχουν μεγάλων διαστάσεων σαρκοφάγους με παραστάσεις από την καθημερινή ζωή.
Συνήθως ήταν οικογενειακοί τάφοι ώστε οι δεσμοί αίματος να διατηρούνται και μετά θάνατον. Παρόμοιοι τάφοι βρίσκονται και σε άλλα μέρη της Μεσογείου, όπως στην Πέτρα της Ιορδανίας και την Κυρηναική της Λιβύης.
Ο τάφος του Αμύντα
Ενώ δηλαδή οι σαρκοφάγοι είναι συνηθισμένοι στην αρχαιότητα, στους τάφους των Λυκίων το μέγεθος τους είναι μοναδικό.
Αποτελούνται από τρία μέρη: τη βάση, τον θάλαμο και την οροφή.
Οι σαρκοφάγοι που έχουν διασωθεί σήμερα και διατηρούνται σχεδόν ανέπαφοι ανήκουν στη Ρωμαϊκή εποχή, είναι μικρότεροι σε μέγεθος και λιγότερο στολισμένοι με παραστάσεις.
Σε πολλές περιπτώσεις οι νεκροί θάβονται με τους δούλους τους που τοποθετούνται κάτω από τον κύριο θάλαμο. Πολλοί σαρκοφάγοι βρέθηκαν και εκτός τάφων ώστε να βλέπουν άμεσα τον ουρανό.
Η πιο ασυνήθιστη μορφή τάφων είναι η επιτύμβια στήλη.
Πρόκειται για την αρχαιότερη μορφή τάφων που χρησιμοποιήθηκε για σημαντικούς δυνάστες και βρίσκονται στην Δυτική Λυκία.
Οι τάφοι αυτοί αποτελούνται από έναν μονόλιθο που στενεύει προς την κορυφή και χτίστηκαν πάνω σε μια μικρή βάση. Έχουν δυο θαλάμους τον έναν πάνω στον άλλον.
Ο άνω θάλαμος είναι ο τάφος.
Το κάτω μέρος ειναι διακοσμημένο με ανάγλυφες παραστάσεις.
Η πιο γνωστή επιτύμβια στήλη είναι ο τάφος του Harpy στην πόλη Ξάνθος, πρωτεύουσα της Λυκίας. Οι ανάγλυφες παραστάσεις σε αυτόν τον τάφο είναι γύψινα εκμαγεία, ενώ οι πρωτότυπες βρίσκονται στο βρετανικό μουσείο.
Σαρκοφάγος
Πηγές: Lendering, J., 2010. Lycian Tombs. [Online]
Miss Cellania, 2013. The Ancient Rock-Cut Tombs of Myra’s Lycian Necropolis. [Online]
*** Τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας και η σύγκρουση των προσφύγων με τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού
Το Σεπτέμβριο του 1922 το μέτωπο της Μικράς Ασίας κατέρρευσε.
Από τις 13 έως τις 17 του μήνα η Σμύρνη ήταν παραδομένη στις φλόγες.
Τότε ξεκίνησε ο ξεριζωμός εκατοντάδων προσφύγων που εγκατέλειπαν πανικόβλητοι τα σπίτια τους για να γλιτώσουν από τη μανία των Τούρκων.
Όσοι πρόσφυγες τα κατάφεραν, στοιβάχτηκαν σε πλοία με προορισμό τη μητέρα Ελλάδα.
Έως το 1924, έφτασαν στη χώρα 1,5 εκατομμύριο πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία.
Σε ποια Ελλάδα ήρθαν οι πρόσφυγες Η άφιξη των προσφύγων βρήκε απροετοίμαστο το πάμφτωχο ελληνικό κράτος, που ανέλαβε μια από τις δυσκολότερες αποστολές.
Την αποκατάσταση των ξεριζωμένων και τη διατήρηση της κοινωνικής ομαλότητας.
Χιλιάδες πρόσφυγες έφτασαν στη μητέρα Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική καταστροφή
Ο αριθμός των προσφύγων ήταν πολύ μεγάλος και οι υποδομές σχεδόν ανύπαρκτες.
Δεν είχαν σπίτια, περίθαλψη, επαγγελματική αποκατάσταση και η αγροτική παραγωγή δεν έφθανε για όλους.
Ο πληθυσμός που υπήρχε και οι χιλιάδες που ήρθαν, έπρεπε να μοιραστούν τη φτώχεια.
Η σύγκρουση γηγενών και προσφύγων ήταν αναπόφευκτη.
Η πρόχειρη στέγαση των προσφύγων στις παραγκουπόλεις Αρχικά στήθηκαν παραγκουπόλεις και πρόχειροι καταυλισμοί σε διάφορα σημεία της Αθήνας.
Πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν εκτάκτως και σε δημόσια κτίρια, όπως σχολεία, εκκλησίες, αποθήκες.
Το Δημοτικό Θέατρο Αθηνών μετατράπηκε σε προσφυγικό καταυλισμό
Στους περισσότερους δεν υπήρχε πόσιμο νερό και οι κάτοικοι ήταν εκτεθειμένοι στις καιρικές συνθήκες με αποτέλεσμα τις συχνές αρρώστιες.
Οι ασθένειες μεταδίδονταν γρήγορα και θέριζαν.
Σε πολλούς οικισμούς, μακριά από την πόλη, έκαναν επιθέσεις και άγρια ζώα που τραυμάτιζαν ή και σκότωναν τους πρόσφυγες!
Σύμφωνα με τα τότε στοιχεία, τον πρώτο χρόνο πέθανε στην Ελλάδα το 20% των προσφύγων.
Η ανάγκη για οργανωμένη στέγαση των Μικρασιατών ήταν επιτακτική.
Η ανέγερση των προσφυγικών της Λεωφόρου Αλεξάνδρας
Παρόλο που η αποκατάσταση των προσφύγων ήταν μείζον ζήτημα για το ελληνικό κράτος, οι προσπάθειες για οργανωμένη στέγαση, άργησαν να ξεκινήσουν.
Το 1933, δηλαδή 11 ολόκληρα χρόνια μετά την έλευση τους στην Ελλάδα, άρχισε η ανέγερση των προσφυγικών πολυκατοικιών στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Ο οικισμός, αποτελείται από οχτώ πολυκατοικίες τοποθετημένες η μία δίπλα στην άλλη, παράλληλα με τη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Συνολικά διαθέτει 228 διαμερίσματα των περίπου 50 τετραγωνικών μέτρων το καθένα.
Το συγκρότημα χτίστηκε από τους αρχιτέκτονες Κιμ. Λάσκαρη, Δ. Κυριακό, Β.Τσαγρή και παραδόθηκαν το 1936.
Μέσα στα μικρά διαμερίσματα οι πρόσφυγες κατάφεραν να στήσουν τη ζωή τους από την αρχή.
Αεροφωτογραφία ντοκουμέντο της περιοχής των προσφυγικών πολυκατοικιών το 1939. Στην πάνω πλευρά της λεωφόρου Αλεξάνδρας διακρίνεται το γήπεδο του Παναθηναϊκού , ενώ δεξιά απο τις κατοικίες δεσπόζουν οι περίφημες φυλακές Αβέρωφ (σήμερα ο Άρειος Πάγος).
Στην περιοχή που χτίστηκαν οι πολυκατοικίες ζούσαν ήδη πρόσφυγες, σε μια αυτοσχέδια παραγκούπολη.
Οι μικρασιάτες ήρθαν αντιμέτωποι με τους πιστούς φιλάθλους μια καινούριας ομάδας, που αν και ήταν μόλις 15 ετών, είχε φανατικούς οπαδούς στην περιοχή. Ήταν ο Παναθηναϊκός.
Ήταν το 1923 και μήλο της έριδος ήταν η έκταση δίπλα στη λεωφόρο Αλεξάνδρας.
Ένα χρόνο πριν ο δήμος είχε παραχωρήσει την έκταση στην ομάδα για την κατασκευή του γηπέδου.
Το 1923 και ενώ η ανέγερση του γηπέδου ήταν σε εξέλιξη, εκδόθηκε προεδρικό διάταγμα μέσω του οποίου ο χώρος απαλλοτριώθηκε υπέρ του Εργατικού Συνεταιρισμού, για την ανέγερση εργατικών κατοικιών.
Ο Παναθηναϊκός, έμενε άστεγος, παρά το γεγονός ότι ήδη είχε ξοδέψει 150 χιλιάδες δραχμές, για να κάνει τον βοσκότοπο γήπεδο.
Οι φίλοι της ομάδας έγιναν έξαλλοι. Καθημερινά συγκρούονταν με τους πρόσφυγες, για την κυριότητα του χώρου.
Καμιά πλευρά δεν έκανε πίσω. Από τη μια, οι ταλαιπωρημένοι Μικρασιάτες, που είχαν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους και από την άλλη οι οπαδοί του σωματείου.
Ο δήμος Αθηναίων, αν και με σημαντική καθυστέρηση, παρενέβη για να δώσει λύση στο θέμα. Παραχώρησε το γήπεδο στον Παναθηναϊκό και έδωσε τη δυνατότητα στους πρόσφυγες, να στήσουν τις παράγκες τους στο απέναντι χωράφι, εκεί που χτίστηκαν αργότερα οι πολυκατοικίες.
Χαρακτηριστική είναι η αεροφωτογραφία της εποχής που δείχνει τις προσφυγικές πολυκατοικίες αμέσως μετά την ανέγερσή τους το 1936.
Η λεωφόρος Αλεξάνδρας, τις χωρίζει από το γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Τα προσφυγικά της Αλεξάνδρας δέχτηκαν πυρά στα Δεκεμβριανά
Οι προσφυγικές πολυκατοικίες της λεωφόρου Αλεξάνδρας φέρουν μέχρι σήμερα τα σημάδια από τα πυρά που δέχτηκαν κατά τα Δεκεμβριανά.
Ήταν η περίοδος που οι δυνάμεις της αριστεράς συγκρούονταν σφοδρά με τις Βρετανικές και κυβερνητικές δυνάμεις στην Αθήνα.
Πολλοί αριστεροί μαχητές είχαν βρει καταφύγιο στα προσφυγικά, όπου υπήρχαν φιλικοί θύλακες και έτσι οι πολυκατοικίες υπέστησαν πολλές ζημιές από τις οβίδες των Βρετανών, που χτυπούσαν από το Λυκαβηττό.
Η σημερινή κατάσταση των προσφυγικών της λεωφόρου Αλεξάνδρας
Με τα χρόνια, τα κτίρια που στέγασαν εκατοντάδες οικογένειες προσφύγων εγκαταλείφθηκαν.
Οι Μικρασιάτες είχαν ενταχθεί πια στην ελληνική κοινωνία και είχαν αρχίσει να ευημερούν, οπότε αρκετοί μετακόμισαν σε πιο άνετα διαμερίσματα.
Σήμερα τα 137 από τα 228 διαμερίσματα ανήκουν στο δημόσιο και είναι εγκαταλελειμμένα.
Σε αρκετά ζουν μετανάστες, τοξικομανείς αλλά και μέλη του «αντιεξουσιαστικού» χώρου. Οι απόγονοι των προσφύγων είναι 51 οικογένειες.
Το 2009 το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο χαρακτήρισε το συγκρότημα «μνημείο», αναφέροντας πως «τα κτίρια έχουν ιδιαίτερη κοινωνική και ιστορική σημασία».
Παρόλο που η σημερινή εικόνα των κτιρίων είναι αυτή της κατάρρευσης, οι πολυκατοικίες αποτελούν ένα από τα σημαντικότερα αρχιτεκτονικά κέντρα του 20ου αιώνα στην Ελλάδα.
Τα προσφυγικά βρίσκονται σήμερα σε κακή κατάσταση
Η ιστορία του «ξεπουλήματος»
Το θέμα της αξιοποίησης των προσφυγικών ακινήτων είχε ξεκινήσει από την εποχή της χούντας, όταν εκδόθηκε υπουργική απόφαση με την οποία επιβαλλόταν η απομάκρυνση των προσφύγων και η κατεδάφισή των
πολυκατοικιών.
Σκοπός των συνταγματαρχών ήταν να χτιστεί στο χώρο Δικαστικό Μέγαρο, αλλά η απόφαση δεν υλοποιήθηκε.
Ο πρόεδρος των ιδιοκτητών Δημήτρης Ευταξιόπουλος δήλωσε: «Αν πωληθεί σε κάποιον που θα σεβαστεί το χαρακτήρα του συγκροτήματος, θα σταθούμε στο πλευρό του και θα βοηθήσουμε στην συντήρηση των κτιρίων. Αν τολμήσουν να το αποχαρακτηρίσουν, θα μας βρουν μπροστά τους».
''
*** H σύγκρουση των φιλάθλων του Παναθηναϊκού με τους Μικρασιάτες πρόσφυγες
Ο Παναθηναϊκός όμως, έμενε άστεγος, παρά το γεγονός ότι ήδη είχε ξοδέψει 150 χιλιάδες δραχμές, για να κάνει τον βοσκότοπο γήπεδο. Οι φίλοι της ομάδας έγιναν έξαλλοι. Καθημερινά συγκρούονταν με τους πρόσφυγες, για την κυριότητα του χώρου.
Καμιά πλευρά δεν έκανε πίσω. Από τη μια, οι ταλαιπωρημένοι Μικρασιάτες, που είχαν ξεριζωθεί από τα σπίτια τους και από την άλλη οι οπαδοί του σωματείου.
Ο δήμος Αθηναίων, αν και με σημαντική καθυστέρηση, παρενέβη για να δώσει λύση στο θέμα. Παραχώρησε το γήπεδο στον Παναθηναϊκό και έδωσε τη δυνατότητα στους πρόσφυγες, να στήσουν τις παράγκες τους στο απέναντι χωράφι, όπου σήμερα βρίσκονται τα πασίγνωστα Κουντουριώτικα της λεωφόρου Αλεξάνδρας.
Φυσικά, η σύγκρουση δείχνει και το άσχημο κλίμα της εποχής, που δημιουργήθηκε εξαιτίας της κρατικής ανικανότητας, να αντιμετωπισθεί το λεγόμενο προσφυγικό ζήτημα. Με την άφιξη χιλιάδων Μικρασιατών, για τους οποίους δεν υπήρξε καμία μέριμνα και πρόνοια, η ποιότητα ζωής υποβαθμίστηκε κι άλλο, ενώ έπεσαν ραγδαία τα μεροκάματα των Αθηναίων, εξαιτίας της υπερπροσφοράς και της εκμετάλλευσης των προσφύγων.
Έτσι, δημιουργήθηκαν κοινωνικές συγκρούσεις και εντάσεις, ακόμη και για ασήμαντες αφορμές.
Το χρονικό της λεωφόρου
Το πρώτο γήπεδο που αγωνίστηκε η ομάδα του Παναθηναϊκού, το 1908, ήταν στο οικόπεδο Καραπάνου, στην οδό Πατησίων, εκεί που βρίσκεται σήμερα η ΑΣΟΕΕ. Με χρήματα του ιδρυτή Γεωργίου Καλαφάτη και του παράγοντα Μαρίνου Μαρινάκη, η ομάδα ενοικίασε το χωράφι, το οποίο μετατράπηκε σε αγωνιστικό χώρο. Οι δύο μεγαλοπαράγοντες, όμως, τσακώθηκαν και ο Μαρινάκης αποχώρησε. Ο σύλλογος διασπάστηκε και η έδρα της ομάδας μεταφέρθηκε κοντά στην πλατεία Αμερικής, στη γωνία των οδών Σιμοπούλου και Σπάρτης. Μετά από ένα μικρό διάστημα, ο νεοϊδρυθείς Παναθηναϊκός, ξαναγύρισε στο γήπεδο Καράπανου.
Η ομάδα του 1908.
Η αγάπη του κόσμου, όμως, για την αθηναϊκή ομάδα μεγάλωνε. Έπρεπε να αναζητηθεί ένας νέος, μεγαλύτερος χώρος, για να στεγάσει τον ανερχόμενο σύλλογο. Ο Καλαφάτης είχε εντοπίσει από παλιά την έκταση, που θα έχτιζε το γήπεδο. Ήταν ένα μεγάλο αγροτεμάχιο, βοσκότοπος, στην Περιβόλα Αμπελοκήπων. Εκεί που ζούσε και βασίλευε ο φοβερός και τρομερός Τσακογιάννης, ο οποίος πετροβολούσε ανηλεώς τους περαστικούς. Εκεί έγινε το γήπεδο, μετά από τις περιστασιακές συγκρούσεις με τους πρόσφυγες και εκεί παραμένει ακόμη, ενώ ο προσφυγικός πληθυσμός της περιοχής, όπως ήταν αναμενόμενο, σύντομα έγινε φίλαθλος του Παναθηναϊκού.
*** Η μαμά-τίγρης και τα μωρά της σε απολαυστικές φωτογραφίες
Μια όαση δροσιάς έψαχνε για να μην πάθουν τίποτα τα μικρά της από τον καύσωνα και τη βρήκε στο Ρατζαστάν της Ινδίας. Μια μαμά-τίγρης έκανε μπάνιο στο Εθνικό Πάρκο της πόλης και απαθανατίστηκε σε τρυφερές στιγμές με τα πιτσιρίκια της.
Η Νουρ, μια τίγρης της Βεγγάλης, γέννησε πριν τρεις μήνες και από τότε κρατούσε τα μωρά της προφυλαγμένα σε μια σπηλιά. Ο υδράργυρος «χτύπησε» τους 44 βαθμούς Κελσίου όμως και η μητέρα αναγκάστηκε να βγάλει τα παιδιά της από το σημείο αυτό και να τα βουτήξει στα νερά μιας ρηχής… πισίνας που υπάρχει στο πάρκο της Ινδίας.
Αυτό… περίμενε και ο φωτογράφος άγριας φύσης Άντι Ρους, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία να φωτογραφίσει τη μαμά με τα δύο τιγράκια της την ώρα που τα έπλενε για πρώτη φορά στο νερό και τα καθοδηγούσε με τις κινήσεις της για να είναι ασφαλή.
Ο Ρους και οι φίλοι του ήταν οι πρώτοι που αντίκρισαν τα νεογνά. «Οδηγούσαμε εκεί κοντά και την είδαμε στο δρόμο. Μετά φάνηκαν και τα δύο μικρά και οι τρεις τους μαζί πήγαν και βούτηξαν γι να δροσιστούν. Έχω δει πολλά μέχρι στιγμής, αλλά αυτό είναι από τα… highlights μου, καθώς είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο», τόνισε ο φωτογράφος.
newsbeast
Η Νουρ, μια τίγρης της Βεγγάλης, γέννησε πριν τρεις μήνες και από τότε κρατούσε τα μωρά της προφυλαγμένα σε μια σπηλιά. Ο υδράργυρος «χτύπησε» τους 44 βαθμούς Κελσίου όμως και η μητέρα αναγκάστηκε να βγάλει τα παιδιά της από το σημείο αυτό και να τα βουτήξει στα νερά μιας ρηχής… πισίνας που υπάρχει στο πάρκο της Ινδίας.
Αυτό… περίμενε και ο φωτογράφος άγριας φύσης Άντι Ρους, ο οποίος δεν έχασε την ευκαιρία να φωτογραφίσει τη μαμά με τα δύο τιγράκια της την ώρα που τα έπλενε για πρώτη φορά στο νερό και τα καθοδηγούσε με τις κινήσεις της για να είναι ασφαλή.
Ο Ρους και οι φίλοι του ήταν οι πρώτοι που αντίκρισαν τα νεογνά. «Οδηγούσαμε εκεί κοντά και την είδαμε στο δρόμο. Μετά φάνηκαν και τα δύο μικρά και οι τρεις τους μαζί πήγαν και βούτηξαν γι να δροσιστούν. Έχω δει πολλά μέχρι στιγμής, αλλά αυτό είναι από τα… highlights μου, καθώς είναι κάτι εξαιρετικά σπάνιο», τόνισε ο φωτογράφος.
*** Σημαντικά ευρήματα στο Γυμνάσιο της Αρχαίας Ολυμπίας
Βρέθηκε το πέρας του Γυμνασίου της Αρχαίας Ολυμπίας, που είχε μήκος όσο ένα στάδιο (186 μέτρα). Σώζεται επίσης η συνέχεια της ανατολικής Στοάς του μνημείου, που σταδιακά αποκαλύπτεται σε όλο του μεγαλείο.
Τα παραπάνω γνωστοποιήθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), που έκρινε την τύχη των αρχαιοτήτων οι οποίες εντοπίστηκαν στις πρόσφατες ανασκαφές. Πρόκειται για ένα φρέαρ, δύο κλιβάνους, κατάλοιπα δαπέδου από πήλινες πλάκες και υπολείμματα τείχους της ρωμαϊκής και υστερορωμαϊκής περιόδου, που «διατρέχει» εξωτερικά την Ανατολική Στοά του Γυμνασίου της Αρχαίας Ολυμπίας.
Τα αρχαία ήρθαν στο φως το τελευταίο διάστημα μέσα σε μια έκταση 350 τ.μ., στο πλαίσιο έργου που εκτελείται από την Ζ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων για την αποκάλυψη και ανάδειξη του Γυμνασίου της Αρχαίας Ολυμπίας, αλλά και για τη χωροθέτηση της νέας εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο. Ως το πέρας του έργου αναμένεται να έχουν ερευνηθεί άλλα 60 τ.μ..
Όπως αναφέρθηκε στο ΚΑΣ, πρόκειται πιθανότατα για κατάλοιπα οικιστικών και εργαστηριακών εγκαταστάσεων, που χρονολογούνται μεταξύ 3ου και 4ου αι. μ. Χ. και τα οποία θα διατηρηθούν σε κατάχωση, όπως προτάθηκε και από την αρμόδια Εφορεία.
Το ΚΑΣ, το οποίο είπε «ναι» στην κατάχωση, έδωσε επίσης το «πράσινο φως» στη νέα είσοδο και διαδρομή, που θα έχει μια μικρή στάση στην ανασκαφή, καθώς και στην προμελέτη διατήρησης των πρανών του εντυπωσιακού μνημείου. Σημειώνεται ότι από το μνημείο δεν σώζεται η δυτική Στοά, η οποία έχει παρασυρθεί από τον ποταμό Κλαδέο, ενώ από τις πρόσφατες ανασκαφές δεν βρέθηκε ίχνος της πομπικής οδού, που οδηγούσε στον χώρο ιερείς, Ελλανοδίκες, αθλητές και επισήμους, καθώς, όπως ειπώθηκε, πολύ πιθανόν να καταστράφηκε από μεταγενέστερη χρήση.
Τέλος, ως προς τα κινητά ευρήματα, εντοπίστηκαν, μεταξύ άλλων, τμήματα κεραμικής και εργαλείων, 350 χάλκινα νομίσματα κι ένα χάλκινο ειδώλιο ανδρικής μορφής, που σχετίζεται με ρωμαϊκή θεότητα.
Το Γυμνάσιο της Αρχαίας Ολυμπίας οικοδομήθηκε στον επίπεδο χώρο βορειοδυτικά της Άλτεως, δίπλα στην κοίτη του ποταμού Κλαδέου και ανήκει στο ίδιο συγκρότημα με την παλαίστρα, που βρίσκεται ακριβώς στη συνέχειά του προς νότο. Εξυπηρετούσε τις προπονήσεις των αθλητών στα αγωνίσματα δρόμου και στο πένταθλο, που παλαιότερα γίνονταν στον ίδιο χώρο, αλλά στην ύπαιθρο. Το Γυμνάσιο διαμορφώθηκε στα ελληνιστικά χρόνια, και το κτήριο που σώζεται σήμερα χρονολογείται στο 2ο αι. π.Χ..
Πρόκειται για μεγάλο περίκλειστο μακρόστενο κτίσμα, με ευρύχωρη αυλή στο κέντρο και δωρικές στοές στις τέσσερις πλευρές του. Στη δυτική πλευρά του πιθανόν υπήρχε μακρά σειρά από δωμάτια, που χρησίμευαν ως καταλύματα των αθλητών. Η ανατολική στοά έχει ερευνηθεί περισσότερο. Αποτελείται από έναν εξωτερικό τοίχο, διπλή εσωτερική δωρική κιονοστοιχία με 66 κίονες και δεύτερη κιονοστοιχία, με 60 κίονες, στην πρόσοψη προς την αυλή. Ο τοίχος είναι κτισμένος με ορθογώνιους πωρόλιθους στο κατώτερο μέρος και εξωτερικά είχε κτιστές αντηρίδες, ενώ η ανωδομή του ήταν από πλίνθους.
Στο μεγάλο υπαίθριο χώρο του Γυμνασίου, που είχε μήκος περίπου 220 μ. και πλάτος 100 μ., γινόταν η προπόνηση των αθλητών στα αγωνίσματα του ακοντίου και του δίσκου, δηλαδή σε αυτά που απαιτούσαν μεγάλο χώρο. Στη νοτιοανατολική γωνία του κτηρίου, ακριβώς απέναντι από τη βορειοδυτική είσοδο της Άλτεως, στο τέλος του 2ου αι. π.Χ. προστέθηκε μεγάλο μνημειακό πρόπυλο, που οικοδομήθηκε επάνω σε βαθμιδωτό βάθρο.
naftemporiki.gr
Τα παραπάνω γνωστοποιήθηκαν στην τελευταία συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου (ΚΑΣ), που έκρινε την τύχη των αρχαιοτήτων οι οποίες εντοπίστηκαν στις πρόσφατες ανασκαφές. Πρόκειται για ένα φρέαρ, δύο κλιβάνους, κατάλοιπα δαπέδου από πήλινες πλάκες και υπολείμματα τείχους της ρωμαϊκής και υστερορωμαϊκής περιόδου, που «διατρέχει» εξωτερικά την Ανατολική Στοά του Γυμνασίου της Αρχαίας Ολυμπίας.
Τα αρχαία ήρθαν στο φως το τελευταίο διάστημα μέσα σε μια έκταση 350 τ.μ., στο πλαίσιο έργου που εκτελείται από την Ζ΄ Εφορεία Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων για την αποκάλυψη και ανάδειξη του Γυμνασίου της Αρχαίας Ολυμπίας, αλλά και για τη χωροθέτηση της νέας εισόδου στον αρχαιολογικό χώρο. Ως το πέρας του έργου αναμένεται να έχουν ερευνηθεί άλλα 60 τ.μ..Όπως αναφέρθηκε στο ΚΑΣ, πρόκειται πιθανότατα για κατάλοιπα οικιστικών και εργαστηριακών εγκαταστάσεων, που χρονολογούνται μεταξύ 3ου και 4ου αι. μ. Χ. και τα οποία θα διατηρηθούν σε κατάχωση, όπως προτάθηκε και από την αρμόδια Εφορεία.
Το ΚΑΣ, το οποίο είπε «ναι» στην κατάχωση, έδωσε επίσης το «πράσινο φως» στη νέα είσοδο και διαδρομή, που θα έχει μια μικρή στάση στην ανασκαφή, καθώς και στην προμελέτη διατήρησης των πρανών του εντυπωσιακού μνημείου. Σημειώνεται ότι από το μνημείο δεν σώζεται η δυτική Στοά, η οποία έχει παρασυρθεί από τον ποταμό Κλαδέο, ενώ από τις πρόσφατες ανασκαφές δεν βρέθηκε ίχνος της πομπικής οδού, που οδηγούσε στον χώρο ιερείς, Ελλανοδίκες, αθλητές και επισήμους, καθώς, όπως ειπώθηκε, πολύ πιθανόν να καταστράφηκε από μεταγενέστερη χρήση.
Τέλος, ως προς τα κινητά ευρήματα, εντοπίστηκαν, μεταξύ άλλων, τμήματα κεραμικής και εργαλείων, 350 χάλκινα νομίσματα κι ένα χάλκινο ειδώλιο ανδρικής μορφής, που σχετίζεται με ρωμαϊκή θεότητα.
Το Γυμνάσιο της Αρχαίας Ολυμπίας οικοδομήθηκε στον επίπεδο χώρο βορειοδυτικά της Άλτεως, δίπλα στην κοίτη του ποταμού Κλαδέου και ανήκει στο ίδιο συγκρότημα με την παλαίστρα, που βρίσκεται ακριβώς στη συνέχειά του προς νότο. Εξυπηρετούσε τις προπονήσεις των αθλητών στα αγωνίσματα δρόμου και στο πένταθλο, που παλαιότερα γίνονταν στον ίδιο χώρο, αλλά στην ύπαιθρο. Το Γυμνάσιο διαμορφώθηκε στα ελληνιστικά χρόνια, και το κτήριο που σώζεται σήμερα χρονολογείται στο 2ο αι. π.Χ..Πρόκειται για μεγάλο περίκλειστο μακρόστενο κτίσμα, με ευρύχωρη αυλή στο κέντρο και δωρικές στοές στις τέσσερις πλευρές του. Στη δυτική πλευρά του πιθανόν υπήρχε μακρά σειρά από δωμάτια, που χρησίμευαν ως καταλύματα των αθλητών. Η ανατολική στοά έχει ερευνηθεί περισσότερο. Αποτελείται από έναν εξωτερικό τοίχο, διπλή εσωτερική δωρική κιονοστοιχία με 66 κίονες και δεύτερη κιονοστοιχία, με 60 κίονες, στην πρόσοψη προς την αυλή. Ο τοίχος είναι κτισμένος με ορθογώνιους πωρόλιθους στο κατώτερο μέρος και εξωτερικά είχε κτιστές αντηρίδες, ενώ η ανωδομή του ήταν από πλίνθους.
Στο μεγάλο υπαίθριο χώρο του Γυμνασίου, που είχε μήκος περίπου 220 μ. και πλάτος 100 μ., γινόταν η προπόνηση των αθλητών στα αγωνίσματα του ακοντίου και του δίσκου, δηλαδή σε αυτά που απαιτούσαν μεγάλο χώρο. Στη νοτιοανατολική γωνία του κτηρίου, ακριβώς απέναντι από τη βορειοδυτική είσοδο της Άλτεως, στο τέλος του 2ου αι. π.Χ. προστέθηκε μεγάλο μνημειακό πρόπυλο, που οικοδομήθηκε επάνω σε βαθμιδωτό βάθρο.naftemporiki.gr
*** BINTEOΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ...ΒΙΝΤΕΟΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ:
http://www.youtube.com/stamos01 , 3505 video.- http://www.youtube.com/stamatios01 , = 1952 video .- http://www.youtube.com/vlasiskal , = 1963 video.- Σύνολον 7420 βίντεο .-
https://www.facebook.com/profile.php?id=1037492258 , 270 https://www.facebook.com/stamatios.n.skoulikas ,
~ https://www.facebook.com/SYLLOGOS.ARFARON.AG.THEODOROI , «ΑΓΙΟΙ ΘΕΟΔΩΡΟΙ «ΑΡΦΑΡΩΝ.- 196 .-
~** http://www.twitter.com/stamos01/
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/05/01-2014.html , Πρωτομαγιά 01 Μαΐου 2014 Άρωμα όμορφης Ελλάδας , .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/05/28-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 28 Μαΐου 2014 .-
*** ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΙΟΥΝΙΟΥ
2014 :
~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/06/01-2014.html
, Άρωμα Κυριακάτικης ενημέρωσης 01 Ιούνιος 2014,.- ~ http://asterasarfaron2011.blogspot.gr/2014/06/16-2014.html , ΑΡΩΜΑ ΑΠΟ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΒΡΑΖΙΛΙΑΣ Δευτέρα 16 Ιουνίου 2014 ~ http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/06/16-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 16 Ιουνίου 2014 .-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/06/28-2014.html , ΜΟΥΝΤΙΑΛ - Η Ιστορία Κυπέλλου Παγκοσμίου Ποδοσφαίρου Σάββατο 28 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/06/29-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 29 Ιουνίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/06/30-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσής Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014 .-
ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
ΙΟΥΛΙΟΥ 2014 :
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/07/01-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 01 Ιουλίου
2014 .- ~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/07/01-2014.html , Άρωμα Ενημέρωσης Τρίτη 01 Ιουλίου 2014 .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/02-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 02 Ιουλίου 2014 .-
~ http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/02-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης 02 Ιουλίου 2014.-
~ http://stamos-dynami.blogspot.gr/2014/07/03-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 03 Ιουλίου 2014 .-
~ http://snsarfara-stamos-dynami.blogspot.gr/2014/07/04-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Παρασκευή 04 Ιουλίου 2014 .-
~ . http://arfara-messinias-stamos-2010.blogspot.gr/2014/07/05-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 05 Ιουλίου 2014 .-
~** http://arfara-kalamata-greece.blogspot.gr/2014/07/05-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης Σάββατο 05 Ιουλίου 2014 .-
~ http://snsstamoskal.blogspot.gr/2014/07/06-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 06 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/06-2014.html , Επιλογές Κυριακή 06 Ιουλίου 2014 .-
~ http://dimmetoparfara.blogspot.gr/2014/07/10-2014.html , Άρωμα ενημέρωσης 10 Ιουλίου 2014 .-
~ http://arfaramessiniasgreece.blogspot.gr/2014/07/78-9-2014.html , Τριήμερη εκδρομή στα Τσουμέρκα 7.8.και 9 Ιουλίου 2014 , Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014 .-
~ http://arfara-messinia-stamos-stamos.blogspot.gr/2014/07/10-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Πέμπτη 10 Ιουλίου 2014 .-
~ http://stamos-stamoskalsnsblogspotcom.blogspot.gr/2014/07/11-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/07/11-2014.html ., Άρωμα Ελλάδας από τριήμερη εκδρομή στα ΤΖΟΥΜΕΡΚΑ Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/07/12-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Σάββατο 12 Ιουλίου 2014.-
~ http://vlasisarfarablogspot.blogspot.gr/2014/07/13.html ΚΤΗΜΑ ΤΑΤΟΪΟΥ Κυριακή 13 Ιουλίου 2014 .-
~ http://vlasiosarfara.blogspot.gr/2014/07/13-20124.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Κυριακή 13 Ιουλίου 20124 .-
~ http://snsarfara.blogspot.gr/2014/07/14-2014.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Δευτέρα 14 Ιουλίου 2014 .-
~ http://arfara-messinias-stamos.blogspot.gr/2014/07/15.html , Το αγιάζι της ενημέρωσης Τρίτη 15 Ιουλίου 2014 , .- ~
~ Το αγιάζι της ενημέρωσης Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014 : http://httpdimmetoparfarablogspotcom.blogspot.gr/2014/07/16-2014.html ,
~ Επιλογές Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014 : http://arfara-messinia-stamos.blogspot.gr/2014/07/16-2014.html ,
~
Σχόλια