Μεσσηνία - ελαία - Λάδι

MESSINIAKOU ENDIAFORONTOS :

Το ελαιόδενδρο .-
Οι Έλληνες ήταν οι πρώτοι που καλλιέργησαν το δένδρο της ελιάς για τα πολύτιμα προϊόντα του, την ελιά και το ελαιόλαδο. Το δένδρο της ελιάς, που δένει αρμονικά με το ελληνικό τοπίο και την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων του, σμιλεμένο από τον μεσογειακό ήλιο και τους αιγαιοπελαγίτικους ανέμους υπήρξε πάντοτε μια ατέλειωτη πηγή έμπνευσης για το ελληνικό πνεύμα και ψυχή. Ένα σύμβολο κοινωνικών και θρησκευτικών αξιών, προόδου, ειρήνης, ευημερίας, φρόνησης και φήμης. Κατά τη διάρκεια της Μινωικής περιόδου, το ελαιόλαδο αποτελούσε την βάση της κρητικής οικονομίας. Απομεινάρια αυτής της σχέσης μπορούν ακόμα να επισημανθούν στα σωζόμενα χειροποίητα αντικείμενα που υπήρχαν στο παλάτι της άλλοτε παντοδύναμης πολιτείας της Κνωσού. Η Αθηνά, θεά της σοφίας, αφιέρωσε την ελιά στην πόλη που είχε το όνομά της, την Αθήνα, ως απόδειξη των δεσμών της με την πόλη. Ένα κλαδί ελιάς σε μορφή στεφανιού ήταν το χρυσό μετάλλιο που απένειμαν στους νικητές των αρχαίων ολυμπιακών αγώνων. Σύμφωνα με το μύθο τα στεφάνια αυτά προέρχονταν από μια ελιά που είχε φυτέψει ο ίδιος ο Ηρακλής. Ο Όμηρος αποκαλούσε το ελαιόλαδο "χρυσό υγρό" και ο Ιπποκράτης "μεγάλο θεραπευτή". Σήμερα, στη σκιά των μεγάλων παραδόσεων και των μύθων, η Ελλάδα στηρίζεται ακόμα στην ελιά. Υπάρχουν 120.000.000 ελαιόδενδρα στην Ελλάδα, ή με μιαν άλλη θεώρηση, σε κάθε Έλληνα πολίτη αντιστοιχούν 12 ελιές. Η Ελλάδα είναι η τρίτη μεγαλύτερη παραγωγός εδώδιμων ελιών και ελαιόλαδου παγκοσμίως και κατέχει το 16% της διεθνούς αγοράς ελαιόλαδου. Πάνω από 450.000 οικογένειες εξαρτώνται από την παραγωγή ελαιόλαδου ως αρχική ή δευτερεύουσα πηγή εισοδήματος. Η ελιά αποτελεί ταυτοχρόνως παγκόσμιο σύμβολο της ειρήνης και σύμβολο της Ελλάδας. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι το δέντρο της ελιάς μεγάλωσε και έθρεψε αμέτρητες γενιές Ελλήνων, κερδίζοντας έτσι τη θέση της ως αναπόσπαστο τμήμα του ελληνικού πολιτισμού. Το ελαιόλαδο και οι ελιές, αποτελούν μία από τις κατηγορίες των ποιοτικών Ελληνικών προϊόντων που θα παρουσιαστούν στο 1ο Διεθνές Συνέδριο Ελληνικής Βιομηχανίας Τροφίμων, Οίνων, Ποτών, και Γαστρονομίας. Ελιές Σήμερα, η Ελλάδα παράγει περίπου 120.000 τόνους επιτραπέζιων ελιών ετησίως. Η εξαγωγή επιτραπέζιων ελιών είναι μια από τις σημαντικότερες γεωργικές εξαγωγές της χώρας. Η συγκομιδή αρχίζει τον Οκτώβριο για τις επιτραπέζιες ελιές και συνεχίζεται για περίπου δύο μήνες, ανάλογα με τον τύπο ελιάς και τη γεωγραφική τους θέση. Οι πράσινες ελιές - ουσιαστικά λιγότερο ώριμες από τις αντίστοιχες μαύρες - μαζεύονται πρώτες. Στη συνέχεια συλλέγονται όλες οι μεγάλες μαύρες ελιές που αποτελούν έναν από τούς πιο γνωστούς "μεζέδες" της χώρας: οι σφιχτοδεμένες ελιές Καλαμών με την μυτερή άκρη και οι ζουμερές ελιές της Άμφισσας σε μια ποικιλία καφέ, μαύρων και μωβ χρωμάτων. Η τελευταία ποικιλία που μαζεύεται από το δένδρο είναι η ζαρωμένη μαύρη ελιά, η οποία ωριμάζει στα κλαδιά. Η συγκομιδή της μπορεί να γίνει ακόμα και το Μάρτιο και συντηρείται σε χονδρό αλάτι και όχι σε άλμη. Στις σαλάτες οι ελιές είναι εύγευστες και ταιριάζουν με όλα τα είδη των λαχανικών, όπως με τις φρέσκες ώριμες ντομάτες, τα αγγούρια, τις πιπεριές, τα κρεμμύδια και άλλα. Συνδυάζονται επίσης θαυμάσια με τα λαχανικά που συντηρούνται στο ελαιόλαδο η στην άλμη, όπως οι ψημένες κόκκινες πιπεριές, το κουνουπίδι κ.ά. Οι Έλληνες χρησιμοποιούν τις ελιές και σε μερικές σάλτσες που έχουν ως βάση τη ντομάτα και σερβίρονται με μακαρονάδες. Υπάρχουν διάφορες πίτες και είδη ψωμιού που ολοκληρώνονται γευστικά μόνο με ελιές. Σε μερικά μέρη της χώρας, φαγητά κατσαρόλας περιλαμβάνουν συχνά ελιές. Ένα τέτοιο πιάτο προέρχεται από την Ζάκυνθο, όπου οι πατάτες μαγειρεύονται με κρεμμύδια, ντομάτες και μαύρες ελιές. Στην ηπειρωτική χώρα, οι ελιές ψήνονται και σερβίρονται...

** Το ράβδισμα της ελιάς στην Μεσσηνία : και το παλαιό λίχνισμα .
Τώρα που κοντεύουν να σιγήσουν τα αλυσοπρίονα -στα τεμάχια της κάτω περιφέρειας υπάρχει ήδη ησυχία με ψηλές κολώνες καπνού από καιόμενα λιόκλαρα, μόνο κατά τον Κάμπο και τις Ντραμπάλες ακούς ακόμα κάποια να ζουγκουνάνε- καιρός να κάνουμε στο θέμα αυτό μερικές συγκρίσεις του σήμερα με το χθες. Και δεν μιλάω για πολύ παλιά, για πριν 40 με 50 χρόνια μιλάω.Τότε ακόμη οι ελιές και το λάδι ήταν το δευτερεύον προϊόν. Σταφίδες κατά κύριο λόγο αλλά και αμπέλια για το κρασί στο σπίτι πιάναν τα καλά και επίπεδα χωράφια. Ακόμη και η σπορά σταριού γινότανε σ’ αυτά. Οι πλεύρες και οι χούνες έμεναν για τα λιόδεντρα. Και αργά-αργά γιομίζανε με λιοφύτια. Πιο εύκολα αν έβρισκες κωλορίζια, αυτά που ξεπετάγονται στις ρίζες των ελιών, αλλά μακρόσυρτα και δύσκολα αν φύτευες τρουμπούκια. Μια διαδικασία με κομμάτια από λιόκλαρα που τα ξεχώριζαν στο ράβδο. Ξεδιάλεγαν κάποια που είχαν μάτια, πάχους περίπου 3-4 εκατοστών και μήκος 40-50. Τα έχωναν σε μέρη στράγγια και προσηλιακά και όχι πολύ βαθειά. Αυτά τέλος άνοιξης με αρχές καλοκαιριού πέταγαν βλασταράκι. Τα πότιζαν το καλοκαίρι και την επόμενη άνοιξη τα έβγαζαν και τα μεταφύτευαν στις πλεύρες και τα χέρισα. Σε αυτή τη διαδικασία πρέπει να σημείωναν μεγάλες επιδόσεις οι συμπαθείς και ανέκαθεν εργατικοί γείτονες μας, οι Γαργαλιανώτες και ίσως εδώ να οφείλεται το παρατσούκλι τους: τρουμπουκάδες.Είτε από τρουμπούκια, πάντως, είτε από κωλορίζια ήταν οι ελιές, ο ράβδος ήταν ράβδος, ένα μεγάλο βάσανο! Δεν υπήρχαν βέβαια τόσες πολλές που υπάρχουν σήμερα. Πάνω από 500 κιλά παραγωγή μόνο οι μεγαλονοικοκυραίοι βγάζανε.Όπως και σήμερα ήτανε χειμερινό, βέβαια, το σπορ αλλά οι χειμώνες εκείνοι ρε παιδιά ήτανε άλλο πράγμα. Μην κοιτάτε τώρα που έχουμε ξερούς και ήπιους χειμώνες! Βροχή τότε πολύ βροχή. Τρέχανε από τους νόχτους τα νερά. Στάζανε ακόμα και οι πέτρες. Άσε το χιονόνερο και το κρύο. Να σε βαρεί η ελιά στη μούρη και να τσουτσουράει τίλογα! Να γλιστράς στην πλεύρα με το λιόπανο –ένα λινατσένιο που ήτανε μέσα στη λάσπη- και να σταματάς στα βάτα πριν το ρέμα. Και να μαζεύεις μετά μία-μία τις ελιές που είχανε χυθεί ένα γύρω στα χορτάριαΤο κόψιμο γινόταν με το χειροπρίονο αλλά με μεγάλη τσιγκουνιά γι’ αυτό θεριεύανε και οι ελιές και γίνονταν "πλατάνια". Ανέβαιναν οι άντρες στις κορφές σαν τις μαϊμούδες. Δεμπλιά (τέμπλα)και δέμπλες κυπαρισένια από το λόγγο. Τα βγάζανε το καλοκαίρι και τα πλάκωναν με πέτρες να είναι ίσια..Το μεγαλύτερο μανίκι όμως ήτανε το λίχνισμα.
-
Έπρεπε οι ελιές να μην έχουνε μέσα καθόλου φύλλα. Και όλη τη μέρα δε σακιάζανε καρπό. Τον μάζευαν πάνω σ’ ένα λιόπανο σε ένα μεγάλο σωρό και με το σούρουπο έστρωναν δίπλα ένα άλλο προς την κόντρα μεριά του ανέμου. Μετά με ένα φτυάρι ξύλινο πετούσαν τις ελιές σε αυτό και ο αέρας χώριζε από ψηλά τα φύλλα. Και καλά αν φύσαγε! Αν είχε όμως πραγαλιά αντιλαλούσαν τα καταράχια από τις βρισιές ενώ εμείς τα μικρά σκεφτόμασταν το ποίημα της 25ης Μαρτίου: «φύσα μαΐστρο δροσερέ κι’ αγέρα του πελάγου!».Και όσο έπεφτε το σκοτάδι τόσο έπεφτε και ο αέρας. Νυχτώναμε στα τεμάχια γιατί έπρεπε μετά να γίνει και το σάκιασμα. Φτάναμε στο χωριό με τις νυχτερίδες.Τα τσουβάλια τα παίρνανε οι λιτρουβαραίοι με τα κάρα, αυτά με το άλογο και τις μεγάλες ξύλινες ρόδες. Άλλα προβλήματα εκεί . Κόλλαγαν οι ρόδες και τα ζώα μέσα στη λάσπη και δώστου με τη βίτσα στα καπούλια. Αργότερα ήρθαν τα τρακτέρια με τις χοντρές ρόδες τις λαστιχένιες και τις ρεμούλκες και βελτιώθηκαν πολύ τα πράγματα.Ο ράβδος, όμως, ήταν βάσανο –κάθε τέτοια εποχή άλλαζαν οι μεγάλοι το λαϊκό ρητό: «θέρος τρύγος πόλεμος» και το έκαναν «ράβδος τρύγος πόλεμος». Είχε όμως τιμή τότε το λάδι! Όσο το αρνί και το κατσίκι γάλακτος. Μόνο το μέλι ήταν πιο ακριβό: 2 με 1.-

Η ιστορία της ελιάς και το ελαιόδενδρο
Η ελιά κατάγεται από τη Μικρά Ασία και εξαπλώθηκε από το Ιράν, τη Συρία και την Παλαιστίνη στην υπόλοιπη Μεσόγειο πριν από 6.000 χρόνια περίπου. Είναι ένα από τα αρχαιότερα καλλιεργούμενα δένδρα στον κόσμο, το οποίο υπάρχει πριν από την
ανακάλυψη της γραφής. Καλλιεργήθηκε στην Κρήτη πριν από 3.000 χρόνια και ίσως
αποτελούσε την πηγή πλούτου του Μινωικού πολιτισμού. Οι Φοίνικες διέδωσαν την
καλλιέργεια της ελιάς στις Μεσογειακές ακτές της Αφρικής και της Νότιας Ευρώπης.
Επίσης, καρποί ελιάς έχουν βρεθεί σε αιγυπτιακούς τάφους που χρονολογούνται από
το 2.000 π.Χ. Η καλλιέργεια της ελιάς εξαπλώθηκε στους Έλληνες και αργότερα
στους Ρωμαίους.

Η χρήση του ελαιολάδου είναι γνωστή σε πολλές θρησκείες και πολιτισμούς.
Χρησιμοποιείται πολλές φορές κατά τη διάρκεια θρησκευτικών τελετών, όπως π.χ.
στο μυστήριο της βάπτισης.
Κατά την περίοδο των ισπανικών κατακτήσεων, ιεραπόστολοι μετέφεραν το αμπέλι
και την ελιά στην Καλιφόρνια, για τροφή αλλά και για τελετουργική χρήση. Το
ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε επίσης για να χριστούν οι νέοι βασιλείς των Ελλήνων
και των Ιουδαίων. Επίσης, οι Έλληνες στεφάνωναν τους νικητές των αγώνων με
κλαδιά ελιάς. Τέλος, το ελαιόλαδο χρησιμοποιήθηκε για να αλείφουν τους νεκρούς
σε πολλούς πολιτισμούς.
Τα ελαιόδενδρα στο Όρος των Ελαιών στην Ιερουσαλήμ, υπολογίζεται ότι
βρίσκονται εκεί περισσότερο από 2000 χρόνια. Εντούτοις, δεν είναι γνωστή η
ποικιλία των δένδρων στον ελαιώνα αυτό. Το ελαιόδενδρο έχει καλλιεργηθεί τόσο
πολύ από τον άνθρωπο στο πέρασμα του χρόνου, ώστε είναι δύσκολο να
προσδιοριστεί η εξέλιξη των ποικιλιών και των κλώνων της ελιάς. Στους
περασμένους αιώνες, η καλλιέργεια της ελιάς έχει εξαπλωθεί στη Βόρεια και Νότια
Αμερική, στην Ιαπωνία, τη Ν. Ζηλανδία και την Αυστραλία (Διαδίκτυο 2).
Η ελιά (Olea europaea) είναι ένα μικρό αειθαλές δένδρο το οποίο φτάνει τα 3 - 5 m
ύψος. Γενικά, η καλλιέργεια της ελιάς απαιτεί χρόνο, καθώς η πρώτη αποδοτική
παραγωγή υπολογίζεται μετά από 8 - 10 χρόνια. Βέβαια υπάρχουν και ποικιλίες οι
οποίες δίνουν εξαιρετική παραγωγή μέσα σε 4 - 6 χρόνια. Το δένδρο φέρει μικρά,
ημίλευκα λουλούδια το Μάιο και έχει χαρακτηριστικά μικρά φύλλα: με απαλό
πράσινο χρώμα στο πάνω μέρος και ασημί στο κάτω. Ο καρπός αρχίζει να ωριμάζει
τον Οκτώβρη, όπου και γίνεται η συγκομιδή, αν η παραγωγή προορίζεται για βρώση,
όπως οι γνωστές πράσινες ελιές τουρσί. Σιγά σιγά οι ελιές αρχίζουν να μαυρίζουν
μέχρι το Δεκέμβρη όπου και συλλέγονται, αν πρόκειται να καταναλωθούν σαν
αλατισμένες ή μαύρες τουρσί ή να σταλούν για παραγωγή ελαιόλαδου. Η σύσταση
του ελαιόκαρπου φαίνεται στον πίνακα 1. Ο καρπός της ελιάς περιέχει ένα κουκούτσι
το οποίο αποτελείται από 30% λιπίδια, 20% υδατάνθρακες και 50% νερό.
Εικόνα 1: Το ελαιόδενδρο κατά την περίοδο της καρποφορίας.
Η απόδοση του δένδρου είναι ουσιαστικά διετής: τον ένα χρόνο μεγαλώνει και τον
άλλο δίνει περισσότερο καρπό. Παρόλα αυτά, μεγαλύτερες ποσότητες ελαιόλαδου
και αποβλήτων παράγονται κάθε χρόνο. Αυτή η ιδιομορφία στην καλλιέργεια της
ελιάς αρχικά οφείλεται σε βιολογικούς παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν την
ανάπτυξη του δένδρου, και λιγότερο στις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες που
επικρατούν στη λεκάνη της Μεσογείου. Εντούτοις έχει σημειωθεί σημαντική πρόοδος
στις μεθόδους καλλιέργειας τα τελευταία 30 χρόνια που αποσκοπούσε στη βελτίωση
της παραγωγής, αλλά η ασταθής παραγωγή και η ολοένα και μεγαλύτερη ζήτηση της
αγοράς ακόμη παραμένουν πρόβλημα (Azbar et al., 2004).


** Τα εγκαίνια στην αρχαία Μεσσήνη της Ιθώμης : - Περίπου 6.000 άτομα έδωσαν το παρών χθες στα εγκαίνια του Αρχαίου Σταδίου με την συναυλία της οποίας επικεφαλής ήταν ο Μάριος Φραγκούλης.Ο κόσμος για πρώτη φορά μετά από 2.300 χρόνια είχε κατακλίσει το Στάδιο από νωρίς, μια και η πρόσβαση στον Αρχαιολογικό χώρο λόγο οδικού δικτύου είναι κάτι παραπάνω από «κόλαση».Η παρουσία της τροχαίας έκανε εξαιρετική δουλειά με αποτέλεσμα η ταλαιπωρία να μετριαστή μια και η καταπληκτική συναυλία αντάμειψε όλους όσους πήγαν εχθές στην Αρχαία Μεσσήνη….

** Πέμπτη, 17 Σεπτεμβρίου 2009
ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΙΑΤΡΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
Το Δ.Σ. του Ιατρικού Συλλόγου Μεσσηνίας στη συνεδρίασή του την 14η-9-2009 με ομόφωνη απόφασή του, ομόφωνα καταγγέλλει τον κ. Διοικητή του Νοσοκομείου Κυπαρισσίας κ.Δρούμπαλη για αντιδημοκρατική, αντιδεοντολογική και εξωθεσμική συμπεριφορά απέναντι σε συνάδελφο ιατρό, μέλος του Ι.Σ. Μεσσηνίας, υπηρετούντα στο Νοσοκομείο Κυπαρισσίας.Με τρόπο αυταρχικό που κινείται έξω από θεσμικά όρια των αρμοδιοτήτων του, με τις πράξεις του προσβάλλει στο πρόσωπο του συναδέλφου μας, όλους τους ιατρούς που πασχίζουν καθημερινά σε αντίξοες συνθήκες υπερασπιζόμενοτο μεγαλύτερο των αγαθών, την υγεία και τη ζωή την ίδια. Δεν είναι δυνατόν οι κραυγαλέες ελλείψεις του Συστήματος Υγείας σε ανθρώπινο δυναμικό (ιατρικό και νοσηλευτικό) να φορτώνονται στις πλάτες των εργαζομένων συναδέλφων μας,που τους εξοντώνει φυσικά και ηθικά. Επιτέλους ο κ. Διοικητής και οι προϊστάμενοί του, ας αναλάβουν τις ευθύνες τους και ας προσπαθήσουν να αναβαθμίσουν τις παρεχόμενες στον πολίτη υπηρεσίες Υγείας. Ο Ιατρικός Σύλλογος Μεσσηνίας δεν θα ανεχθεί πλέον αυτού του είδους την συμπεριφορά.Καλαμάτα 16-9-2009 πηγή :ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

~* Ενέργεια από το τυρόγαλο :
Μία πρωτοποριακή μέθοδο παραγωγής ενέργειας έχει υιοθετήσει το τελευταίο διάστημα η γαλακτοβιομηχανία ΤΥΡΑΣ στα Τρίκαλα.Η γαλακτοβιομηχανία χρησιμοποιεί τα λύματα του τυρόγαλου για να παράγει βιοαέριο και στην συνέχεια ενέργεια, η οποία καλύπτει έως και το 70% των αναγκών της. Ταυτόχρονα, το νερό που διαχέεται στον παραπόταμο του Πηνειού μετά την επεξεργασία είναι καθαρό και επιβαρύνει το περιβάλλον....Η επιχείρηση είναι η μόνη στην Ελλάδα που χρησιμοποιεί τη συγκεκριμένη μέθοδο και σήμερα έγινε ξενάγηση στις εγκαταστάσεις της, παρουσία του Γενικού Γραμματέα Περιφέρειας Θεσσαλίας, Φώτης Γκούπας, ο δήμαρχος Τρικάλων, Μιχάλης Ταμήλος και ο Αντινομάρχης Τρικάλων, Ντίνος Κοτώνης.-

** Ο ΑΪ ΒΛΑΣΗΣ ΤΗΣ ΒΑΛΥΡΑΣ :
ΕΝΑΣ ΔΙΑΠΡΕΠΗΣ ΒΑΛΥΡΑΙΟΣΗ Βαλύρα σεμνύνεται όχι μόνο για τα μνημεία της αλλά και για τους Βαλυραίους της. Ένας από αυτούς είναι ο σεβασμιώτατος μητροπολίτης Μονεμβασίας και Σπάρτης Ευστάθιος, ο οποίος διαποιμαίνει επί 20 και πλέον χρόνια την Ιερά του Μητρόπολη, χωρίς να ξεχνά και το χωριό του. Με τη βοήθεια του Γιάννη Λινάρδου μιλήσαμε με τον σεβασμιώτατο. Θέλαμε να μας πει κάτι για τον Άϊ-Βλάση, την έξοχη βυζαντινή εκκλησία, που κείτεται ως ερειπιώνας στο νότιο άκρο του χωριού. Μας μίλησε λίγο και με νοσταλγία για το άγιο χάλασμα του Άι-Βλάση.Αγαπούσε ιδιαίτερα από μικρός το σπάνιο απομεινάδι της βυζαντινής τέχνης ο σεβασμιώτατος. Γι΄ αυτό, καθώς γράφει στη «Βαλύρα της Μεσσηνίας» ο Γιάννης Λινάρδος «όταν δεν βρισκόταν στους αγρούς, βοηθώντας τους βιοπαλαιστές γονείς του, που είχαν να θρέψουν πολλά παιδιά, βρισκόταν δίπλα στα χαλάσματα του ιερού ναού του Άι-Βλάσση, που οι καταχτητές πυρπόλησαν στην αποτυχημένη εξέγερση του Ορλώφ» (1769-70). Προφορικά ο άγιος Σπάρτης μάς αφηγήθηκε σεμνά ότι πολύ του άρεσε, τότε που ήταν μαθητής στο γυμνάσιο, να απομονώνεται εκεί, στον Άι-Βλάση, να ξεμοναχιάζεται με το βιβλίο στο χέρι, να μελετά για το σχολείο του και να μουρμουρίζει μονάχος κάτι από την ακολουθία του εσπερινού… Κι άλλοι χωριανοί αφηγούνται ότι ο σεβ. Ευστάθιος, νεαρός έφηβος με το βιβλίο μπροστά του, καθόταν πάνω στο σωρό των ερειπίων, στην πράσινη γαλήνη της μοναξιάς και μελετούσε την Αγία Γραφή.-

** ΤΟ ΕΡΕΙΠΙΟ – ΑΙ ΒΛΑΣΗΣ
Αυτό το μνημείο μετάγγισε την πνευματικότητά του στον άγιο Σπάρτης. Πολύ φοβούμαι, όμως, ότι έκτοτε ο Άι-Βλάσης «δεν έχει ψάλτη ουδέ παπά», μα ούτε «κανδήλι λαμπερό» ή «έναν πέτρινο σταυρό», το… «εκκλησάκι το φτωχό» και πάμπλουτο! Φτωχό για το κατάντημά του, από την εγκατάλειψη και την αδιαφορία της Αρχαιολογικής, φτωχό που οι ντόπιοι δεν το λατρεύουν, δεν τελούν έστω και κάποια υπαίθρια ακολουθία τιμώντας τον αγροτικό Άγιο-Βλάσιο – που δεν γνωρίζουμε που αλλού τιμάται στη Μεσσηνία ολόκληρη… Φτωχό, γιατί δεν διαπιστώσαμε κάποια εκδήλωση αγάπης από τους δασκάλους και τους μαθητές του δημοτικού σχολείου Βαλύρας: να το επισκεφθούν, να καθαρίσουν το γύρω χώρο, να τακτοποιήσουν μακριά του τα γεωργικά εργαλεία, να τοποθετήσουν μία ταμπέλα, να γράψουν, να φωτογραφίσουν, να ζωγραφίσουν κάτι από τα περίτεχνα κεραμοπλαστικά του κοσμήματα!Τι κρίμα, να έχει το χωριό ένα πάμπλουτο σε καλλιτεχνική αξία μνημείο άνω των 1.000 ετών και τα νέα παιδιά σχεδόν να το αγνοούν!...

(Διαβάστε περισσότερα στο σύνδεσμο >>> http://storyval.blogspot.com/2009/10/blog-post_21.html , , ).-
** Το ελαιόλαδο ( Λάδι) και οι Βρώσιμες ελιές (χοντρολιές Καλαμών ):



Ελιά - Ελαιόλαδο
Ιερό δέντρο για τους λαούς της Μεσογείου, η ελιά προσφέρει το πολύτιμο νέκταρ του καρπού της, πάνω από 4.000 χρόνια.
Οι αρχαίοι Έλληνες, που διέδωσαν τη χρήση της στους λαούς της Μεσογείου, πίστευαν πως το Ιερό δέντρο της αφθονίας, πηγή ζωής και υγείας, φυτεύτηκε από τη Θεά Αθηνά στην Ακρόπολη ως προσφορά ενός χρήσιμου για τους ανθρώπους δώρο.
Ο καρπός της θεωρήθηκε από τότε ευλογημένος και πολλοί θρύλοι, παραδόσεις και θρησκευτικές τελετές στηρίχθηκαν πάνω του. Είναι η ελιά η παιδοτρόφα, όπως έγραψε ο Σοφοκλής, το πρώτο δέντρο που αναδύθηκε μετά το κατακλυσμό του Νώε, όπως αναφέρει η Χριστιανική παράδοση, ένα σύγχρονο ελιξίριο ζωής, όπως περίπου το θέλουν οι καιροί σήμερα.
Η αρχαιολογική σκαπάνη αποκάλυψε ελαιοκαλλιέργειες σε πολλές Μεσογειακές χώρες, εκτός της Ελλάδας, ενώ στη περιοχή της Μάνης βρέθηκαν απολιθωμένα φύλλα ελιάς στα σπήλαια Δυρού, μαζί με άλλα απορρίμματα από τροφές νεολιθικών ανθρώπων.
Η σχέση του Έλληνα είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το Εθνικό μας προϊόν μέχρι και σήμερα ιδιαίτερα στις θρησκευτικές τελετές.

Η επιστημονική έρευνα και η αναγνώριση της αξίας, τα τελευταία χρόνια, της λεγόμενης μεσογειακής διατροφής, καθιέρωσαν το ελαιόλαδο ως πολύτιμο σύμμαχο της υγείας του οργανισμού μας.-

Το πραγματικά καλό ελαιόλαδο είναι πράσινο, παχύρρευστο, πλούσιο και γευστικό, σκέτο άρωμα. Σε καταστήματα υγιεινής διατροφής στην Αγγλία και στη Γερμανία το δίνουν σε μικρά μπουκαλάκια σαν φάρμακο.
Βιολογική καλλιέργειαΗ περιοχή της Μάνης είναι γνωστή για το εξαιρετικής ποιότητας ελαιόλαδο που παράγει από αρχαιοτάτων χρόνων. Εκτός αυτού και στα πλαίσια της ζήτησης για αγνά προϊόντα διατροφής, που δυστυχώς σπανίζουν στις μέρες μας, άρχισαν τη δεκαετία του 1980, στη Μάνη, οι πρώτες προσπάθειες βιολογικής καλλιέργειας με σκοπό την παραγωγή βιολογικού ελαιόλαδου.-


Στο βιολογικό πρόγραμμα, που είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο οργανωμένα προγράμματα οικολογικής γεωργίας στην Ευρώπη, συνεργάζονται 200 περίπου παραγωγοί της Μεσσηνιακής και Λακωνικής Μάνης.
Στους βιολογικούς ελαιώνες η καλλιέργεια γίνεται σύμφωνα με τους παραδοσιακούς τρόπους, χωρίς συνθετικά λιπάσματα και χημικά φυτοφάρμακα, που σε συνδυασμό με τη τεχνογνωσία και τις πρόσφατες γνώσεις από τους τομείς της Οικολογίας και τις Βιολογίας, αποτελούν εγγύηση Ολικής Ποιότητας του παραγομένου Ελαιολάδου.

** ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ : ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ - Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ :
Η ιστορία χάνεται στους προϊστορικούς χρόνους, με πρώτους κατοίκους τους γίγαντες που έχτισαν και το κάστρο της. Ένα κάστρο όμως που κάθε πέτρα του διηγείται και μια διαφορετική ιστορία αφού δεν έχει εξακριβωθεί απόλυτα πότε κτίστηκε.
Τα τείχη είναι χτισμένα με ισοδομικό τρόπο οχύρωσης όπως αυτά της μυκηναϊκής εποχής ενώ στο αρχικό κτίσμα έγιναν επεμβάσεις επί εποχής Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα μ.Χ επί Φραγκοκρατίας (1204-1430) και επί Τουρκοκρατίας (1460-1821).
Η Κυπαρισσία μια από τις 9 πόλεις που άνηκαν στο Βασίλειο του Νέστορα συμμετείχε στον Τρωικό Πόλεμο, γνώρισε μεγάλη οικονομική άνθηση κατά τους κλασσικούς χρόνους ως μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας ενώ στη Ρωμαϊκή εποχή, λόγω της γεωγραφικής θέσης της ήταν εμπορικό και οικονομικό κέντρο.
Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, υπήρξε από τις πρώτες πόλεις που έλαβαν μέρος και καταστράφηκε από τον Ιμπραήμ –Πασά το 1825.
Όταν την κατέλαβαν οι Φράγκοι το 1204 την όρισαν ως έδρα βαρονίας και μετά πέρασε στον οίκο των Ζαχαρία και ελευθερώθηκε από τον Θωμά Παλαιολόγο.
Το 1460 την κατέλαβαν οι Τούρκοι. Υπάρχουν παντού αρχαία, Βυζαντινά και Φράγκικα Μνημεία που συναρπάζουν τον επισκέπτη.
** ΤΑ ΦΙΛΙΑΤΡΑ : ΦΙΛΙΑΤΡΑ - ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ :
Τα Φιλιατρά είναι η έδρα του ομώνυμου Δήμου και είναι μια από τις νεότερες και ομορφότερες πόλεις της Δυτικής Μεσσηνίας. Η ζωή της ως πόλεως χρονολογείται από το 16ο αιώνα, αλλά οι ρίζες της φαίνεται να ξεκινούν από πολύ μακριά, αφού σαν προμάμμη της φέρεται η αρχαία Εράνα, η οποία τοποθετείται στην περιοχή της Αγίας Κυριακής.-
ΦΙΛΙΑΤΡΑ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ :

Ο Ιερός Ναός Αγίου Αθανασίου Φιλιατρών του Νομού Μεσσηνίας, είναι ένας από τους 159 ενοριακούς Ιερούς ναούς της Μητροπόλεως Τριφυλίας και Ολυμπίας. Η Μητρόπολη έχει έδρα της την Κυπαρισσία και Μητροπολίτη τον κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ, ο οποίος ποιμένει τη Μητρόπολη από τις 31 Μαρτίου 2007.Τα Φιλιατρά ή παλαιότερα Εράνα, είναι η έδρα του Δήμου Φιλιατρών ή παλαιότερα Δ. Εράνης. Έχει 6.000 περίπου κατοίκους και εκτός της πόλης, στο Δήμο περιλαμβάνονται και τα χωριά: Χριστιάνοι ή Χριστιανούπολις, το οποίο αποτελούσε παλαιά έδρα του Μητροπολίτη της περιοχής, για αυτό και στον «τίτλο» του σημερινού Μητροπολίτη, προσθέτουμε και τη λέξη «Χριστιανουπόλεως». Εκεί βρίσκεται ο Ιερός Ναός Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, γνωστότερος ως «Άγια-Σωτήρα» από τη φράση: «Άγια-Σωτήρα στο Μωριά κι Άγια Σοφιά στην Πόλη».Τα άλλα χωριά του Δήμου Φιλιατρών, είναι το Εξοχικό ή Κατσίμπαλι, το Χαλαζώνι και η Πλάτη ή Καναλουπού καθώς και οι οικισμοί Αγρίλις και Αγία Κυριακή.Νοτιοανατολικά των Φιλιατρών διασώζετε ο αρχαιότερος σταυρεπίστεγος Ναός του κόσμου, που γιόρταζε της Αναλήψεως του Χριστού. Σήμερα βρίσκεται δυστυχώς ημιεγκαταλελειμμένος και έχει πολλά χρόνια να λειτουργηθεί, αλλά γίνονται προσπάθειες να επισκευαστεί και να δοθεί πάλι στη λειτουργική χρήση των πιστώνΗ πλειονότητα των κατοίκων των Φιλιατρών ασχολείται με αγροτικές καλλιέργειες χωρίς να απουσιάζουν και οι δημόσιοι υπάλληλοι που υπηρετούν στις πολλές δημόσιες υπηρεσίες.Λειτουργεί Λύκειο, Γυμνάσιο, τρία Δημοτικά Σχολεία με τα Νηπιαγωγεία τους κι ένας Παιδικός Σταθμός.Το παλιό Νοσοκομείο λειτουργεί τώρα σαν Κέντρο Υγείας ενώ τα τελευταία χρόνια, εγκαινιάστηκε ένα σύγχρονο και τεράστιο κτίριο που ονομάζεται: Κέντρο Αποκατάστασης Φυσικής και Κοινωνικής Αποθεραπείας (ΚΑΦΚΑ). Εκεί φιλοξενούνται αρκετά άτομα με χρόνιες παθήσεις και ειδικές ανάγκες και εφαρμόζονται προγράμματα που τα βοηθούν στην αποθεραπεία τους και την κοινωνική τους επανένταξη.Τα Φιλιατρά έχουν έντονη αθλητική δραστηριότητα, ιδιαίτερα στο χώρο του ποδοσφαίρου, με τη γνωστή ομάδα ΕΡΑΝΗ και τις μικρότερες ΝΙΚΗ ΠΛΑΤΗΣ και ΗΡΑΚΛΗΣ.Στον Οργανισμό Γεωργικής Εκπαίδευσης Αγροτών «ΔΗΜΗΤΡΑ» εκπαιδεύονται οι αγρότες για τους νέους τρόπους καλλιέργειας, ώστε ο μόχθος τους να φέρνει τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα.Τα κατ' εξοχήν προϊόντα της περιοχής είναι το λάδι, το καρπούζι, οι ντομάτες και τα αγγούρια, τα οποία φτάνουν σε όλη την Ελλάδα ακόμα και στην Ευρώπη.Παράδοση στα Φιλιατρά αποτελούν και οι δύο Πολιτιστικοί Σύλλογοι: «Σύλλογος Φιλοπροόδων», ο οποίος έχει τιμηθεί και με το βραβείο Ακαδημίας Αθηνών και συντηρεί τη Φιλαρμονική της πόλης και ο Σύλλογος «Πυρσός» στον οποίο μεταξύ άλλων λειτουργεί και κινηματογραφική λέσχη.Τέλος από Εκκλησιαστικής πλευράς, η πόλη των Φιλιατρών έχει τέσσερις ΕΝΟΡΙΕΣ με κέντρα και τους Ιερούς Ναούς: α) Εισόδια της Θεοτόκου ή Παναγία στον κεντρικό ναό της οποίας, φιλοξενείται η γνωστή ανά το Πανελλήνιο εικόνα του ΑΓΙΟΥ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ. Πανηγυρίζει στη μνήμη του Αγίου, στις 10 Φεβρουαρίου και στις 18 Ιουλίου, σε ανάμνηση της διασώσεως της πόλης από τον Άγιο Χαράλαμπο από αντίποινα των Γερμανών το 1944. Η καθαυτό γιορτή του Ναού, είναι στις 21 Νοεμβρίου. β) Ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Ιωάννου ο οποίος πανηγυρίζει στις 7 Ιανουαρίου. γ) Ο Ι. Ναός Αγίου Νικολάου, που πανηγυρίζει στις 6 Δεκεμβρίου. Και δ) Ο Ι. Ναός Αγίου Αθανασίου Φιλιατρών, που πανηγυρίζει στις 18 Ιανουαρίου.Περισσότερα για την ιστορία του ιερού Ναού Αγίου Αθανασίου Φιλιατρών, διαβάζουμε στο ημερολόγιο του 2002. Είναι αποσπάσματα από δημοσιεύσεις του περιοδικού «ΦΙΛΙΑΤΡΑ», έκδοση των εν Αθήναις Φιλιατρινών, γραμμένα από τον Αιδεσιμώτατο και ενορίτη μας π. Βασίλειο Αναστ. Γεοργόπουλο και το Φιλιατρινό συνταξιούχο δάσκαλο που μένει στη Θεσσαλονίκη κ. Δημήτριο Αναστόπουλο.
** ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ :

ΓΑΡΓΑΛΙΑΝΟΙ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ :
Οι Γαργαλιάνοι είναι κωμόπολη στο δυτικό νομό Μεσσηνίας. Αποτελούν έδρα του ομώνυμου Δήμου και κατά την απογραφή του 2001 είχαν πραγματικό πληθυσμό 5.970 κατοίκων.
Η περιοχή κατοικείται από το 3.000 π.χ. και κατά την αρχαιότητα υπαγόταν στο βασίλειο της Πύλου υπό τον Νέστορα. Κατά την Βενετοκρατία αναφέρονταν σαν Gargaliano, πιθανόν από το όνομα κάποιου Βενετού που έζησε στην περιοχή. Το χωριό συμμετείχε στην ελληνική επανάσταση του 1821, κατά τη διάρκεια της οποίας και καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά, με πάνω από χίλιους εθελοντές που στρατολόγησε ο Μακρυγιάννης. Μετά την απελευθέρωση, αποτέλεσε σπουδαίο κέντρο παραγωγής σταφίδας μέχρι και τις αρχές του εικοστού αιώνα.
Η πόλη βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 300 μέτρων και απόσταση 5 χιλιομέτρων από τη θάλασσα, 65 χιλιομέτρων από την Καλαμάτα και 26 από την Πύλο. Επίνειό της αποτελεί η Μαραθόπολη, ενώ απέναντι από τους Γαργαλιάνους βρίσκεται το νησί Πρώτη, που παλιά αποτελούσε ορμητήριο πειρατών. Στην πόλη λειτουργεί αθλητικό κέντρο, με στάδιο και κλειστό γυμναστήριο, αγροτικό ιατρείο, τρία δημοτικά σχολεία καθώς και Γυμνάσιο και Λύκειο. Η βασική αγροτική παραγωγή αφορά την ελιά και τα αμπέλια. Η πόλη είναι επίσης έδρα αρκετών πολιτιστικών, αναπτυξιακών και αθλητικών σωματείων, καθώς και της Μπρίσκειου Δημοτικής Βιβλιοθήκης.
Από τους Γαργαλιάνους καταγόταν ο γνωστός μακεδονομάχος Τέλλος Άγρας, προς τιμή του οποίου διοργανώνονται κάθε χρόνο στην πόλη τα Αγαπήνεια. Επίσης εκεί δίδαξε, σε σχολείο που άνοιξε το 1812, ο λόγιος Καλλίνικος Καστόρχης.
Δήμος Γαργαλιάνων
Ο Δήμος Γαργαλιάνων έχει συνολική έκταση 122,68 τετραγωνικά χιλιόμετρα και πληθυσμό 9.083 κατοίκων. Σημαντικοί του οικισμοί, εκτός από τους Γαργαλιάνους, είναι η Μαραθόπολη, το Μουζάκι και ο Πύργος.
Διοικητική διαίρεση :

Δήμος Γαργαλιάνων
Δ.δ. Γαργαλιάνων [ 6.336 ] κατοίκους
οι Γαργαλιάνοι [ 5.970 ]
ο Βατιάς [ 25 ]
το Βρομονέρι [ 49 ]
ο Κάναλος [ 92 ]
τα Πηγάδια [ 26 ]
τα Ρίκια [ 99 ]
η Χοχλαστή [ 75 ]
Δ.δ. Βάλτας -- η Βάλτα [ 356 ]
Δ.δ. Λεύκης [ 330 ]
η Λεύκη [ 217 ]
η Τραγάνα [ 113 ]
Δ.δ. Μαραθοπόλεως [ 747 ]
η Μαραθόπολη [ 743 ]
η Πρώτη (νησίδα) [ 4 ]
Δ.δ. Μουζακίου -- το Μουζάκι [ 404 ]
Δ.δ. Πύργου Τριφυλίας -- ο Πύργος [ 847 ] κατοίκους .-
Δ.δ. Φλόκας -- η Φλόκα [ 63 ]
** ΤΟ ΚΟΠΑΝΑΚΙ : ΚΟΠΑΝΑΚΙ:
Ο Δήμος Αετού, με έδρα το Κοπανάκι, βρίσκεται στο εσωτερικό τμήμα του νομού. Τα κυκλώπεια τείχη που βρίσκονται στο δ.δ. Αετού ανάγουν την ανθρώπινη παρουσία στα προϊστορικά χρόνια.
Είναι ιδιαίτερα γνωστός για το παζάρι που γίνεται στην κεντρική πλατεία του Κοπανακίου κάθε Κυριακή και το οποίο συγκεντρώνει πλήθος επισκεπτών από τους γειτονικούς δήμους. Στηρίζει την οικονομία του στη γεωργία και την κτηνοτροφία. Ο Δήμος διοικητικά αποτελείται από 11 Δημοτικά Διαμερίσματα.
ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ
Κοπανάκι (Έδρα)
Κεφαλόβρυση
Αγριλιά
Κρυονέρι
Αετός
Μοναστήρι
Αρτίκι
Πολυθέα
Γλυκορρίζι
Σιτοχώρι
Καμάρι

Πληθυσμός Δήμου
3.264 κάτοικοι
Έκταση Δήμου
94.850 στρέμματα
** ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ : ΤΟ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟ , είναι ένα πανέμορφο ορινό χωριό , δ.δ του Δήμου Αυλώνα του Νομού Μεσσηνίας και στα Βόρεια του Νομού , με θαυμαστού κάλους τοποθεσίες για καλοκαιρινές διακοπές και όχι μόνο .-

** Η ΧΩΡΑ Ν. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ με τον Αρχαιολογικό τους χώρο και τα Ανάκτορα του Νέστορος , βασιλέα της ΠΥΛΟΥ . - ΜΟΥΣΕΙΟ ΧΩΡΑΣ (ΝΕΣΤΟΡΟΣ). :
Η Χώρα βρίσκεται στο νομό Μεσσηνίας και υπάγεται στο Δήμο Νέστορος ο οποίος έχει την έδρα του στη Χώρα. Εδώ βρίσκονται τα Ανάκτορα του Νέστορος και το τρίτο αρχαιολογικό μουσείο της Ελλάδος με ευρήματα από τις ανασκαφές που έγιναν στα ανάκτορα και σε διάφορα άλλα μέρη της περιοχής. Στα αξιοθέατα της Χώρας ανήκει το Κεφαλόβρυσο, το οποίο βρίσκεται περίπου ένα χιλιόμετρο έξω από το χωριό στην είσοδο από την Καλαμάτα, η Αγία Σωτήρα με πολλά νερά και καταπράσινο περιβάλλον από ελιές και πλατάνια, τα ανάκτορα του Νέστορος περίπου δύο με τρία χιλιόμετρα έξω από το χωριό προς την Πύλο και το αρχαιολογικό Μουσείο του Νέστορος το οποίο βρίσκεται μέσα στη Χώρα. Απέχει από την παραλία του Ρωμανού 11 χλμ, της Γιάλοβας 15 χλμ και της Πύλου 17 χλμ.-

** ΑΡΦΑΡΑ -ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ μια άλλη περιοχής της Μεσσηνίας με το καλύτερο ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ , μαζί με το λάδι της ΜΑΝΗΣ , σε όλο τον κόσμο !! Ένα πραγματικό φάρμακο , με τη χρήση μας στην Μεσογειακή διατροφή -δίαιτα !!!

To Δημοτικό Γήπεδο Αρφαρών -Μεσσηνίας , στο βάθος διακρίνεται ένα μέρος από το όμορφο χωριό - Δήμο.-
**Ο Δήμος Αρφαρών επήλθε απο την εφαρμογή του νόμου "Ιωάννης Καποδίστριας" (1998) για τους δήμους και τις κοινότητες. Ο συγκεκριμένος δήμος προέκυψε από συνένωση οκτώ (8) πρώην κοινοτήτων, Αρφαρών, Πλατέως, Πηδήματος, Βελανιδιάς, Βρομόβρυσης, Αγρίλου, Αγίου Φλώρου(υπάγεται και ο συνοικισμός των Χριστοφιλέικων) και Σταματινού. Εδρα του Δήμου είναι το Αρφαρά. Ο συνολικός πληθυσμός του δήμου με βάση την τελευταία απογραφή (2001) είναι 3.081 κάτοικοι. Η έκταση του είναι 8.671 στρεμματα .-
Ο Δήμος εξυπηρετείται κατά βάση από την Εθνική οδό Τρίπολης - Καλαμάτας η οποία διέρχεται από το Αρφαρά σε απόσταση 1,5χλμ δυτικά. Ο οδικός άξονας της εθνικής οδού προσφέρει πρόσβαση με τα πολυπληθέστερα Δ.Δ. του Δήμου και η τυπική κυκλοφορία είναι της τάξεως των 8.000 οχημάτων ημερησίως.Το λοιπό οδικό δίκτυο του Δήμου είναι κατά βάση ασφαλτοστρωμένο και βρίσκεται σε καλή πολύ καλή κατάσταση δεδομένου οτι ανακατασκευάζεται ενώ υπάρχουν και οι υπηρεσίες συντήρησης. Κόμβος του επαρχιακού δικτύου του Δήμου είναι το Αρφαρά, στο οποίο συγκλίνουν σχεδόν όλες οι επιμέρους διαδρομές εξυπηρέτησης των οικισμών.Το δίκτυο των αγροτικών δρόμων είναι σχετικά πυκνό και καλύπτει, στο μεγαλύτερο μέρος του, τις ανάγκες υποστήριξης της αγροτικής δραστηριότητας. Προσβάσιμο είναι και σημαντικό μέρος των βοσκοτόπων, αντικείμενο σημαντικής επιχειρηματικής δραστηριότητας του Δήμου.Ο Δήμος υδρεύεται από γεωτρήσεις και πηγές ποταμών (πηγές Πηδήματος και Αγίου Φλώρου). Η συνολική έκταση του δικτύου ύδρευσης είναι 93,6χλμ.Η περισυλλογή των απορριμάτων γίνεται μέσω διαδημοτικής συνεργασίας με τους Δήμους 'Aριος και Θουρίας με σύγχρονο απορριματοφόρο ενώ εκτελούνται εργασίες καθαρισμού και απολύμανσης των κάδων τουλάχιστον τέσσερις φορές ετησίως.

Αναζήτηση με προϊόντα για την περιοχή: ΑΡΦΑΡΑ

Ελαιόλαδο ( 1 )
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
ΑΡΦΑΡΑ
ΤΖΑΒΑΡΑΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ
ΑΡΦΑΡΑ
ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, Γ. Σ., ΑΦΟΙ, Ο.Ε.

Κεντρικής θέρμανσης είδη ( 1 )

Πλάκες και πλακίδια τοίχου και δαπέδου ( 1 )

Συσκευές κλιματιστικές ( 1 )

Υγιεινής είδη και αξεσουάρ λουτρού ( 1 )

Υδραυλικά είδη ( 1 )

ΜΕΛΙΓΑΛΑ – ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ :


ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ
Μάλλον οικοδομήθηκε μεταξύ 1045-1100 και αναπτύχθηκε κυρίως το Μεσαίωνα. Στα χρόνια των Φράγκων και των Ενετών, άλλα και των Τούρκων ήταν σημαντική πολίχνη και μικρό εμπορικό κέντρο διακινήσεως των προϊόντων της πεδιάδας της Μεσσηνίας (μέχρι και σήμερα, γίνεται παζάρι στην κεντρική πλατεία του Δ.Δ. Μελιγαλά). Υπάρχουν καταγραφές του ονόματος ως εξής: το 1700 Meli-Gala, το 1704 και το 1805 Meligala, και το 1836 στην πρώτη επίσημη εμφάνιση των οικισμών του ελεύθερου κράτους, το Μελιγαλά είναι καταγεγραμμένο ως Μελιγαλάς. Έκτοτε, επικρατεί λανθασμένα ο τύπος σε ονομαστική πτώση. Ο Μελιγαλάς έδωσε έντονα το παρόν το 1821 και βοήθησε αργότερα στην αποκατάσταση της ομαλότητας, όπως γράφει στα απομνημονεύματά του ο Μακρυγιάννης.

ΑΝΘΟΥΣΑ
Η χωμένη στα άνθη και στους πορτοκαλεώνες της, Ανθούσα, στα ριζά της πρώτης τσούκας και στη σκιά του Βουλκάνου, απέχει μισή ώρα από την Καλαμάτα (2 χλμ. από Μελιγαλά και 32 από Καλαμάτα) και βρίσκεται σε υψόμετρο 120 μέτρων. Αρχικά το χωριό λεγόταν Δέρε και οι τρεις τσούκες του (λόφοι) λέγονταν λόφοι των Δερών. Εκεί έγιναν οι μάχες μεταξύ Μεσσηνίων και Σπαρτιατών. Αργότερα ονομάστηκε Ζέζα από τον Τούρκο Ζεζέ Αγά που είχε εκεί το κονάκι του. Το 1927, με το διάταγμα 4-11-1927 μετονομάστηκε σε Ανθούσα. Υπάρχει περιοχή που λέγεται Τούρκους, διότι εκεί κάποιος Κοράτσης σκότωσε για λόγους τιμής 5-6 Τούρκους. Το Ζέζα είναι Αλβανική λέξη και σημαίνει μαύρος από το χρώμα του χώματος της περιοχής.

ΖΕΥΓΟΛΑΤΙΟ
Το Ζευγολατιό, στο μέσο του κάμπου της άνω Μεσσηνίας (4 χλμ. Β. του Μελιγαλά και 36 από Καλαμάτα) ανάμεσα στα δυο ποτάμια του Χάραδρα και Αμφίτα, με την χαρακτηριστική τρικέφαλη σιδηροδρομική γραμμή, βρίσκεται σε υψόμετρο 50 μέτρων. Το τοπωνύμιο έχει βυζαντινή προέλευση και προήλθε από το σύστημα εγγείου φορολογίας του Βυζαντινού κράτους, σύμφωνα με το οποίο η γη διαιρείται σε τεμάχια αξίας 1000 νομισματικών μονάδων, κάθε μία από τις οποίες έφερε το όνομα Ζευγάριον ή Ζευγολατείον. Σε αυτές τις μονάδες βασιζόταν το κράτος για να ορίσει την φορολογία των ιδιοκτητών των αναφερομένων περιοχών (όταν δεν πλήρωναν τους φόρους και η έκταση περνούσε σε άλλο ιδιοκτήτη, περνούσαν μαζί και όλοι οι εργαζόμενοι σε αυτόν). Επί Ενετοκρατίας ήταν κέντρο εμπορίου.

ΚΑΛΛΙΡΡΟΗ
8 χλμ. Βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 32 από Καλαμάτα, αριστερά και δεξιά του δρόμου Κυπαρισσία-Τσακώνα, χωμένη στο πράσινο σε υψόμετρο 130 μέτρων, βρίσκεται ένα από τα ωραιότερα χωριά της Μεσσηνίας, η Καλλιρόη. Ονομαζόταν αρχικά Μπούγα. Χτίστηκε 8 αιώνες πριν και το πρώτο σπίτι είχε σκεπή από πλάκες και κορμούς ασφάκας (δένδρο με στριφτό ξύλο που δεν σπάζει). Το 1928, με το διάταγμα υπ’αρ. Α 156/28 μετονομάστηκε σε Καλλιρόη, κατά μία εκδοχή από την καλή ροή του λαδιού της και κατά μία άλλη από την πηγή του χωριού Μουντρά που είχε καλή ροή. Με το όνομα Καλλιρόη άλλωστε, υπήρχε και πηγή της περιοχής στην αρχαιότητα. Από ανασκαφές το 1929, προκύπτει ότι οι Σπαρτιάτες είχαν εδώ φυλάκιο για να φορολογούν τους διερχόμενους, διότι ήταν διάβαση από την Ανατολική στην Δυτική Πελοπόννησο. Γι’ αυτό και οι Τούρκοι είχαν εκεί φρουρά και στρατό. Φαίνεται ότι η σημερινή Καλλιρόη βρίσκεται εκεί που άλλοτε υπήρχε η προέκταση της αρχαίας πόλης Ανδανίας (2600-2200 π.Χ.)

ΜΑΓΟΥΛΑ
Η γραφική Μαγούλα, 2 χλμ. Βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 32 από Καλαμάτα, πεδινή περιοχή αλλά χτισμένη σε λόφο η ίδια, με υψόμετρο 50 μέτρων. Προφανώς η λέξη Μαγούλα προέκυψε από την τοπική της κατάσταση, διότι οι μαγούλες είναι λείψανα προϊστορικών οικισμών, που εμφανίζονται με την μορφή μικρών εξάρσεων του εδάφους στα πεδινά κυρίως μέρη. Η Μαγούλα, είναι σλαβική λέξη άλλα η ετυμολογία της ανάγεται στην λατινική γλώσσα (magules-μάγουλο, μικρός λοφίσκος).

ΜΙΛΑ
Ένας από τους παλιούς οικισμούς της Μεσσηνίας είναι το γραφικό Μίλα, 6χλμ. Δυτικά του Μελιγαλά (36 από Καλαμάτα), σε υψόμετρο 300 μέτρων. Από διάφορα ευρήματα φαίνεται ότι το Μίλα κατοικείται από την Μυκηναϊκή εποχή. Το χωριό φέρει το όνομα Μίλα από το 1690. Στην περιοχή βρισκόταν κατά την Τουρκοκρατία ο μικρότερος οικισμός Ράμα ή Ραμοβούνι, όπου γεννήθηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, ο θρυλικός Γέρος του Μωριά, στον οποίο χρωστάμε την ελευθερία μας. Ο ίδιος διηγείται στον Τερτσέτη: «εγεννήθηκα εις τα 1770, Απριλίου 3, την Δευτέρα της Λαμπρής…εις βουνό, εις ένα δένδρο από κάτω, εις την παλαιάν Μεσσηνίαν, ονομαζόμενο Ραμοβούνι». Σήμερα εδώ, έχει στηθεί η προτομή του με αναμνηστική πλάκα. Στο Κάστρο του Μίλα που έχει κτισθεί στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και διατηρείται σε καλή κατάσταση μέχρι και σήμερα, ο Κολοκοτρώνης πολέμησε ενάντια στους Τούρκους, απαλλάσσοντας τους χωρικούς από το φόρο της δεκάτης και τον Τουρκικό ζυγό.

ΝΕΟΧΩΡΙΟΝ
Το Νιοχώρι ή Νιχώρι της Ιθώμης, χτισμένο σε 60 μέτρα υψόμετρο, έχει πολλά που το κάνουν μοναδικό: από την μια μεριά την Ιθώμη (παλιό και νέο μοναστήρι Βουλκάνου) και από την άλλη το τρικέφαλο γεφύρι της προς Μελιγαλά-Νιοχώρι-Σαντάνι. Η λέξη Νεοχώριο σημαίνει ακριβώς το νέο χωριό, διότι το σημερινό χωριό προήλθε, μετά το 1821, από την συνένωση των περιοχών Μπέτσι και Γκολέμι και της περιοχής Βλαχογάλαρα. Στην είσοδο του χωριού από Μελιγαλά, το γεφύρι της Μαυριζούμενας (μνημείο υψηλής τέχνης) περιμένει την αξιοποίησή του. Χτισμένο τον 4ο π.Χ. αιώνα με 16-17 καμάρες (το παλαιότερο της Ελλάδας) είναι σύγχρονο των τειχών της Ιθώμης που έχτισε ο Θηβαίος στρατηγός Επαμεινώνδας. Μόλις το 1821 κρίθηκε διατηρητέο. Η ανακατασκευή του έγινε το 12ο ή 13ο αιώνα από τη χήρα του στρατηγού Μαυροζούμη. Ανακαινίστηκε πάνω στις αρχαίες τετραγωνικές βάσεις με 9 καμάρες. Στο υψηλότερο σχεδόν σημείο του χωριού, στέκει ετοιμόρροπο το πατρικό σπίτι της Μαρίας Κάλας. Αν και έχει ανακηρυχθεί διατηρητέο από το 1998, περιμένει ακόμη την φροντίδα της πολιτείας.

ΠΟΛΙΧΝΗ
10 χλμ. Βορειοδυτικά του Μελιγαλά και 40 από την Καλαμάτα, δεσπόζει του αρχαίου «Στενυκλαρίου πεδίου», με μέσο σταθμικό υψόμετρο 90 μέτρα. Η Πολίχνη παρουσιάζει μεγάλο αρχαιολογικό ενδιαφέρον, αφού στην θέση της τοποθετείται το κέντρο της αρχαίας Ανδανίας. Το 1858 βρέθηκαν, στο κέντρο της Πολίχνης, δύο μεγάλες ενεπίγραφες πλάκες (εγράφησαν το 93 π.Χ.) και αναφέρουν τους ιερούς νόμους που διείπαν το τελετουργικό μέρος των «Καρνασίων Μυστηρίων». Οι αρχαιολόγοι ταυτίζουν την σημερινή πηγή του Διβαριού (κοντά στην Πολίχνη) με την πηγή πλησίον του αγάλματος εκ της οποίας «ύδωρ αναβλύζει» κατά τον Παυσανία. Η Μονή των Αγίων Ταξιαρχών βρίσκεται στον τόπο αρχαιότερης χριστιανικής εκκλησίας άλλα δεν είναι γνωστό πότε και από ποιόν χτίστηκε. Χρησίμευσε ως καταφύγιο των κατατρεγμένων από την Τουρκική εξουσία, ενώ κατά την επανάσταση του 1821 ως τόπος συνεδριάσεων και στρατηγείο των οπλαρχηγών του Ιερού Αγώνα. Στην ίδια περιοχή βρισκόταν το «Καρνάσιο Δάσος», τόπος εκτελέσεως των «Καρνασίων Μυστηρίων».

ΣΚΑΛΑ
Το παλιό ιστορικό κεφαλοχώρι της Άνω Μεσσηνίας, που σήμερα είναι ένα από τα δευτερεύοντα χωριά της Μεσσηνίας, από απόψεως πληθυσμού, κοινωνικής ζωής και πλουτοπαραγωγής, ήταν μια από τις σημαντικότερες κωμοπόλεις (κεφαλοχώρι) λόγω τοπογραφικής θέσεως και ως έδρα Κατσάμπαση περιφέρειας. Βρίσκεται Νότια του Μελιγαλά (4 χλμ. και 24 από Καλαμάτα). Εικάζεται ότι στην θέση του χωριού υπήρχε αρχαίος κατοικήσιμος οικισμός, ο Ισθμός, ενώ ο Παυσανίας αναφέρει βασιλέα της Μεσσηνίας με το όνομα Ίσθμιος. Το χωριό με την ονομασία Σκάλα απαντάται κατά την Βενετοκρατία. Ο πρώτος οικισμός χτίστηκε κατά το 1700. Ανατολικά της Σκάλας (300 μέτρα από το χωριό) βρίσκεται η τραγική «Παλουκόραχη», τόπος που οι Τούρκοι ανασκολόπιζαν τους κλέφτες, ώστε ο ανελέητος θάνατός τους να σταματά κάθε φιλελεύθερη ιδέα. Πρώτη η Σκάλα ξεκίνησε την επανάσταση του 1821 όταν στις 22 Μαρτίου σκότωσαν τους Τούρκους φρουρούς της Σκάλας και συνέλαβαν τον ταχυδρόμο του Πασά της Τρίπολης, με αποτέλεσμα να μην συλλάβουν σημαντικούς Έλληνες και εμποδιστεί η επανάσταση. Η Σκάλα υπήρξε ο πρώτος σταθμός του εκστρατευτικού σώματος του Κολοκοτρώνη και του Παπαφλέσσα. Το 1825, στην Σκάλα εγκαταστάθηκε ο Κουντουριώτης (πρωθυπουργός) μαζί με τον Αλ. Μαυροκορδάτο, εκστρατεύοντας κατά του Ιμπραήμ. Είναι η γενέτειρα του πολιτικού και αντιπροέδρου της Γερουσίας Δημ. Αθ. Κάβουρα. Οι Γερμανοί (1941-1944) πυρπόλησαν και κατέστρεψαν 50 οικίες του χωριού.

ΣΤΕΝΥΚΛΑΡΟΣ
Γνωστό και ως Αλιτούρι, βρίσκεται 4 χλμ. ΒΔ του Μελιγαλά και 34 από Καλαμάτα. Η Στενύκλαρος χτίστηκε από τον μυθικό ήρωα Στενύκληρο, κατά τον Παυσανία, και αποτελείτο από μικρούς οικισμούς. Τους μικρούς αυτούς οικισμούς ένωσε σε μία πόλη ο Κρεσφόντης (ο πρώτος βασιλιάς της Μεσσηνίας), έφτιαξε τα ανάκτορά του και την έκανε έδρα του. Στην διάρκεια του Α΄ Μεσσηνιακού πολέμου καταστράφηκε από τους Σπαρτιάτες, που ήταν και οι νικητές. Στην Τουρκοκρατία είχε το όνομα Αλιτούρι, από τον Τούρκο Αγά Αλή-Τούρη. Υπάρχουν χαλάσματα αρχαίων λουτρών κοντά στο χείμαρρο Ξάστερο. Πάντως, η περιοχή είναι αρχαιολογικώς ανεξερεύνητη.

ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΑ
Ή αλλιώς το μικρό Παρίσι όπως συνηθίζεται να λέγεται. Συνδυάζει βουνό αλλά και κάμπο και είναι εύκολα προσβάσιμο στον επισκέπτη, λόγω της θέσης του επί του δημοσίου δρόμου Καλαμάτας-Αθηνών. Βρίσκεται 6 χλμ. ΝΑ του Μελιγαλά και 24 από Καλαμάτα, σε υψόμετρο 100 μέτρων. Υπάρχουν ίχνη αρχαίας κατοίκησης (οχυρό τείχος, όστρακα). Κατά πάσα πιθανότητα πήραν το όνομα τους από τους πρώτους οικιστές, ονόματι Τσουκαλά. Οι πρώτοι οικιστές έφτιαξαν τα παλιά Τσουκαλαίικα πάνω στο βουνό Τρύπες. Από εκεί κατέβηκαν στην σημερινή θέση τους το 1800.
**
Μετά την απελευθέρωση και την παγίωση του ελληνικού κράτους το 1836 χρίστηκε έδρα του τ. Δήμου Οιχαλίας του οποίου υπήρξε πρωτεύουσα . Σε αυτόν συγχωνεύτηκαν οι δήμοι Στενύκλαρου, Οιχαλίας, και Δερών. Από την Σκάλα το 1860 με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, η έδρα του νεοσύστατου τότε Δήμου Οιχαλίας, μεταφέρθηκε στο Μελιγαλά επί δημαροντίας του Αναγνώστου Ν. Νικολαϊδη. Το 1901 με την ΒΔ/3/8/1901 απέκτησε Σχέδιο Πόλεως σύμφωνα με το οποίο όλοι οι δρόμοι ξεκινούν από την κεντρική πλατεία Το 1912 μετά την κατάργηση του Δήμου έγινε κοινότητα ΒΔ/31-8-1912. Το 1967 με το ΑΝ 128/14-9-1967 ανακυρήχτηκε για ιστορικούς λόγους Δήμος.

ΑΝΘΟΥΣΑ
Το Ζέζα 10 1919, με το βασιλικό διάταγμα 14-3-1919 αποσπάστηκε από το Μελιγαλά και αναγωρίστηκε κοινότητα εως 31-12-1998.

ΖΕΥΓΟΛΑΤΙΟ
Το Ζευγολατιό προ του Ν. ΔΝΖ/1912 άνηκε στον Δήμο Οιχαλίας. Με το ΒΔ της 31-12-1912 αναγνωρίστηκε σε ομώνθμη κοινότητα της επαρχίας Μεσσήνης, μέχρι 31-12-1998.

ΚΑΛΛΙΡΡΟΗ
Η Καλλιρρόη προσαρτήθηκε στην Ελλάδα το 1832 με την συνθήκη της Κωσταντινουπόλεως. Αρχικά υπαγόταν στον Δήμο Ανδανίας και ονομαζόταν Μπούγα. Το 1922 με το Βας. Διάτ. Της 31 Αυγούστου αναγνωρίστηκε ως έδρα κοινότητας και το 1928 μετονομάστηκε σε Καλλιρρόη. Είναι κοινότητα της επαρχίας Μεσσήνης ως 31-12-1998.

ΜΑΓΟΥΛΑ
Η Μαγούλα ως το 1912, άνηκε στο Δήμο Β’ Τάξεως Οιχαλίας. Από το 1912 είναο έδρα της ομώνυμης κοινότητας εως 31-12-1998.

ΜΙΛΑ
Το Μίλα, ως το 1912 άνηκε στον Δήμο Β’ Τάξεως Ιθώμης, επαρχία Μεσσήνης. Έκτοτε, με Βας. Διατ. Είναι έδρα ομώνυμης κοινότητας μέχρι 31-12-1998.

ΝΕΟΧΩΡΙΟΝ
Το Νιοχώρι ως το 1912 άνηκε στον Δήμο Β’ Τάξεως Ιθώμης. Από το 1912, είναι έδρα ομώνυμης κοινμότητας της επαρχίας Μεσσήνης ως τις 31-12-1998.

ΠΟΛΙΧΝΗ
Η Πολίχνη είναι έδρα ομώνυμου κοινότητας της επαρχίας Μεσσήνης ως 21-12-1998.

ΣΚΑΛΑ
Επί Ενετοκρατίας , η Σκάλα υπαγόταν στην επαρχία Αδρούσης ενώ στην 2η Τουρκοκρατία και τα χρόνια της Επανάστασης του 1821 είχε ειπαχθεί στην επαρχία Εμπλακίων.Η Σκάλα τιμήθηκε ιδιαιτέρως για τους αγώνες της από την κυβέρνηση του Καποδίστρια, η οποία δια Συντάγματος όρισε το ήμιση της κτηματικής περιφέρειας της Σκάλας να δοθεί στους κατοίκους της. Η Σκάλα μετεπαναστατικά, ορίστηκε πρωτεύουσα του Δήμου Δερρών, με τα νυν χωριά του Δήμου Οιχαλίας, μέχρι το 1860 οπότε με απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου της, μεταφέρθηκε η έδρα του Δήμου στον Μελιγαλά και μετονομάστηκε σαπό Δερρών σε Οιχαλίας. Έως της 31-12-1998 είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας.

ΣΤΕΝΥΚΛΑΡΟΣ
Μέχρι το 1912 άνηκε στον Δήμο Β’ Τάξεως Οιχαλίας. Έκτοτε, το χωριό είναι έδρα ομώνυμης κοινότητας μέχρι τις 31-12-1998.

ΤΣΟΥΚΑΛΕΪΚΑ
Το χωριό Τσουκαλέϊκα είναι έδρα της ομώνυμης κοινότητας της επαρχίας Μεσσήνης ως τις 31-12-1998

ΘΟΥΡΙΑ :

** Έδρα του η ομώνυμη πόλη της Θουρίας. Μεσόγειο χωριό, χτισμένο στις πλαγιές δυο χαμηλών λόφων, 8 χιλιόμετρα βόρεια της Καλαμάτας, με 1,257 κατοίκους.
Αξίζει να δείτε μέρη:
"Λουτρά" (= λουτρά). Με αυτό το όνομα είναι γνωστά τα ερείπια του κτιρίου Hysteroroman στο βόρειο-ανατολικά του χωριού, του οποίου η χρήση δεν έχει ξεκαθαριστεί.
Ο δρόμος που οδηγεί από εκεί να το μοναστήρι της Παναγίας, Κοντά στην οποία αποκαλύφθηκαν ερείπια του περιβλήματος οχύρωση της ακρόπολης της αρχαίας πόλης της Θουρίας, κατοικείται μέχρι τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ενώ σήμερα είναι γνωστή ως Paliocastro. Θουρία ήταν μία από τις σημαντικότερες πόλεις της Μεσσηνίας και η άνθιση της συνεχίστηκε έως τον 4ο μ.Χ. αιώνα. -
Θουρία, μια περιοχή με μακραίωνη ιστορία. Οι ρίζες της εντοπίζονται γύρω στα 2500 - 2000 π.Χ. "Άνθεια Βαθύλει-μος": το Ομηρικό όνομα της. Ο Παυσανίας αναφέρει: «... οι Φαρές απέχουν από τη θάλασσα εξ περίπου στάδια. Από κει, προχωρώντας κανείς 80 στάδια προς τα ενδότερα της Μεσσηνίας, έχει την πόλη των θουριατών, η οποία λένε πως στα Ομηρικά έπη έχει το όνομα Ανθεια». «Συνοικισμός της κορυφής»: Ετυμολογία του ονόματος Θουρία. Όνομα που άρχισε να επικρατεί στην περιοχή μετά την κατάκτηση της από τους Σπαρτιάτες (τελευταίο τέταρτο του 8ου αι. Π.Χ). Διασχίζοντας το χρόνο είτε ανεξάρτητη είτε κάτω από την κυριαρχία των Λακεδαιμονίων της Σπάρτης, η Θουρία αποτέλεσε την πιο σημαντική πόλη της περιοχής (μέχρι το 300 π.Χ) και μια από τις σημαντικότερες της αρχαίας Ελλάδας. Είναι πολλά και σημαντικά τα ευρήματα που μαρτυρούν την ιστορία της περιοχής: το τείχος, οι ναοί, η υδατοδεξαμενή, οι τάφοι, το θέατρο... Και οι ανασκαφές συνεχίζονται. Θουρία.Το απέραντο πράσινο, τα παραδοσιακά της κτήρια κι οι εκκλησίες της συνθέτουν ένα τοπίο μοναδικό.-
Ήδη η φυσική ομορφιά της αποτελεί πόλο έλξης τουριστών ιδιαίτερα κατά τους θερινούς μήνες. Τοπικές γιορτές και πανηγύρια τονίζουν ακόμη περισσότερο τον παραδοσιακό χαρακτήρα. Μεταξύ αυτών από τις πιο σπουδαίες και πρωτότυπες η γιορτή της αγκινάρας. Θουρία. Δε μπορείς να της "ξεφύγεις". Απέχει μόλις 8 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Νομού Μεσσηνίας, την Καλαμάτα. Έχει όλα τα πλεονεκτήματα μιας περιοχής δίπλα στο οικονομικό, εμπορικό και πολιτιστικό κέντρο, ενώ ταυτόχρονα διατηρεί και εντείνει την οικονομική και πολιτιστική της ανάπτυξη στηριζόμενη σε μια σημαντική αγροτική παραγωγή (λάδι, ελιές, μήλα, καρύδια, αγκινάρες και εσπεριδοειδή) και σε μία ιστορία που διαγράφει δυναμικά το παρόν και το μέλλον της. Θουρία, μια περιοχή χωρίς τέλος, όπου ιστορία και παράδοση αντανακλώνται στην καθημερινή ζωή των κατοίκων της.

** http://vlasiosarfara.blogspot.com/ , Πέμπτη, 22 Οκτωβρίου 2009
Το Μεσσηνιακό λάδι .-

ΕΛΑΙΟΛΑΔΟΝ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ !! Τι καλύτερο στον κόσμο !

** ** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2009/10/blog-post_04.html , Κυριακή, 04 Οκτωβρίου 2009
ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΕΛΙΔΕΣ ΤΟ ΧΑΜΟΜΗΛΑΚΙ *
Από τις σελίδες Χαμομηλάκι !!

** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2009/10/blog-post_05.html , Δευτέρα, 05 Οκτωβρίου 2009
Σελίδες από το Χαμομηλάκι *
Αδιαφορία πολλών Ρίχτερ και δολοφονική αμέλεια σε Sumatra και Samoa

** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2009/10/blog-post_06.html , Τρίτη, 06 Οκτωβρίου 2009
Για τις Γυναίκες , και το Χαμομηλάκι *
ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ...ΜΕ ...ΣΙΛΟΥΕΤΑ !!

** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2009/10/blog-post_13.html , Από τη ζωή των τσοπάνιδων *
Από τη ζωή των τσοπάνιδων και των τσελιγκάδων

** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2009/10/blog-post_13.html , Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2009
Από τη ζωή των τσοπάνιδων *
Από τη ζωή των τσοπάνιδων και των τσελιγκάδων
** http://vlasiosarfara.blogspot.com/2009/10/blog-post_540.html . Τρίτη, 13 Οκτωβρίου 2009
Το παιδί στον Παιδικό Σταθμό*
ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ .-

**